Teken dat je werk leeft
- At januari 30, 2015
- By Rudolf
- In Overigen, Poëzie
0
“De Poëzieweek. Ik houd er niet zo erg van. Je hebt de Dag van de secretaresses, de Week van de lingerie en sinds een paar jaar de Week van de gedichten. Het is een beetje flauwekul. Het is net als bij de Nacht van de poëzie in Utrecht: mensen zijn er geweest en denken dat ze voor een jaar genoeg aan poëzie hebben gedaan. En dat is niet de juiste instelling. Je zou willen dat van poëzie het hele jaar door werd genoten. Je hebt liefhebbers die dan meer poëzie kopen van dichters die ze leuk vinden, maar of zo’n week effect heeft weet ik niet.”
Openbaringen
“Ik schijn inderdaad één van de meest gelezen dichters van Nederland te zijn. Mijn werk wordt veel gebruikt in rouwadvertenties. Het is een teken dat je werk leeft. Of je kunt leven van gedichten? Het is niet aan te raden voor een jong iemand om te besluiten om dichter te worden. Voor Dagblad van het Noorden schrijf ik elke week een stukje. Dat levert wat inkomen op. Het schrijven van gedichten is een onzekere productie. Je kunt niet zeggen: ik produceer elke twee jaar een bundel. Daar moet je niet op vertrouwen. Er is geen poëzie waar iemand meetbaar wijzer van wordt. Het is nooit zo dat je wereldschokkende openbaringen aantreft in gedichten. Daar is kunst ook niet voor bedoeld.”
Dood en narigheid
“Mijn stijl is in de loop van die veertig jaar wel wat veranderd, misschien wat serieuzer geworden. Je hoopt ook dat je zelf wat wijzer bent geworden. Dat het doorklinkt in de poëzie die je schrijft. Ik schreef veel over dood en narigheid, maar dat is een symptoom van de vergankelijkheid. Als je ouder wordt, word je daar meer van doordrongen. In het begin heb ik wel strakke vormen gehanteerd, met altijd het streven dat mensen mij konden begrijpen als ik iets schreef. Ik liet toen meer ironie toe in mijn werk, maar dat zorgde voor misverstanden bij lezers. Dat heb ik uitgebannen. Een politiek gedicht of over de actualiteit zou ik niet zo snel schrijven. Ik ben bezig met Zuid Europese Renaissancepoëzie van eeuwen geleden, dat is interessanter. Mijn poëzie wortelt daar meer in dan in deze eigen tijd. Ik neem er zelfs vertalingen van op in mijn bundels. Daaruit ga ik in Soest ook voordragen.”
SLAS (literaire club Soest) viert samen met dichter Jean Pierre Rawie op donderdag 29 januari de Nationale Gedichtendag. Tevens muziekoptreden Soester Meike van de Linde. Plaats: Theater Artishock. Eerder gepubliceerd in de Gooi- en Eemlander van 24 januari 2015
Vind je dit een goed artikel? Wil je mij steunen? Klik op doneren. [wpedon id=”1023”]
Ontrouw van graaf Almaviva in slechts tachtig minuten
- At januari 13, 2015
- By Rudolf
- In Klassieke muziek, opera
- 0
Scene uit ‘Le nozze per due’. v.l.n.r.Frans Fiselier, Johannette Zomer, Peter Lusse. Fotograaf: Marc Cooper
Het is waar: de meeste opera’s duren lang. Dat het ook anders kan, hebben sopraan Johannette Zomer en bas-bariton Frans Fiselier bewezen. Zij brachten de komische opera ‘Le nozze di Figaro’ van Wolfgang A. Mozart van ruim drie uur terug tot tachtig minuten. ‘Le nozze per due’ wordt zaterdag opgevoerd in Theater Singer Laren.
,,Al tien jaar lang maken Frans Fiselier en ik bijna jaarlijks een verkorte opera bij het Nederlands Blazersensemble”, legt Johannette Zomer uit. ,,Gearrangeerd voor de blazers en solisten. Hoboïst Bart Schneemann, de voorman van het NB, vertelt het verhaal aan elkaar. Het concept is erg leuk. Toch als je met acht blazers en solisten op het podium zit kun je minder bewegen. Toen heb ik aan Bart gevraagd of ik zijn idee mocht gebruiken en dan een verkorte opera uit te voeren met alleen een paar zangsolisten en een piano. En dat mocht.”
Scharrels
Waar gaat de opera over? ,,De bediende van graaf Almaviva heet Figaro en hij gaat trouwen met de bediende van gravin Almaviva: Susanna. Het huwelijk tussen de graaf en zijn vrouw is niet gelukkig. Hij houdt er scharrels op na. Vroeger was het een gebruik dat je als graaf de eerste huwelijksnacht met de bruid van je bediende mag opeisen. In dit geval Susanna. Het stuk leidt tot allerlei intriges. Iedereen bedriegt elkaar, zelfs de gravin. De rode draad is: de ontrouw van de graaf.”
De recitatieven zijn weggelaten. ,,We zingen alleen aria’s en duetten. Het schakelen tussen de personages is niet al te moeilijk. Het zijn verschillende partijen, maar door op toneel andere kostuums aan te trekken worden we ook letterlijk andere karakters. Voor de vrouwenduetten hebben we een oplossing gevonden. Bij het duet tussen Susanna en de gravin zingt Frans de partij van de gravin in falsetstem. Dat doet hij heel goed.” Ook Peter Lusse en pianist Roele Kok, beiden bas-bariton, zingen mee in het ensemble. ,,Peter heeft geen onverdienstelijke zangstem. Hij praat de lijntjes aan elkaar en doet ook actief mee bij de aria’s en verkleedpartijen.” ,,De aria’s zorgen voor de rustpunten. Vooral die van de gravin zijn juwelen van schoonheid en menselijkheid. ‘Le nozze per due’ is een heerlijk lichte voorstelling, soms hilarisch, en met veel mooie momenten.”
‘Le nozze per due’ oorspronkelijke versie ‘Le nozze di Figaro’ van Wolfgang A. Mozart. Nederlands libretto: Ivo de Wijs. Met: Johannette Zomer (sopraan), Frans Fiselier (bas-bariton), Peter Lusse (acteur)en Roele Kok (piano). Eerder gepubliceerd in de Gooi- en Eemlander van 8 januari 2015. Gezien: 10 januari Singer Laren.
Vind je dit een goed artikel? Wil je mij steunen? Klik op doneren. [wpedon id=”1023″]