Vrij voelen om te spelen

Violist Joseph Puglia, verbonden aan het Asko Schönberg Ensemble, is zeer goed thuis in de hedendaagse klassieke muziek. Toch speelde hij tijdens de lockdown het liefst vioolsonates van Bach. Het instuderen leidde tot een concert met op het programma: ‘Cellosuite nr.1’ bewerkt voor altviool en ’Vioolpartita nr.2’ van Johann Sebastian Bach.

Joseph Puglia (1984) is geboren in New York. Zijn Italiaanse achternaam heeft hij te danken aan zijn voorouders die van Sicilië komen. Aan de Juilliard School of Music studeerde hij viool. Na zijn bachelor wilde hij Europa zien en kwam hij in Nederland terecht. ,,Ik had  een cd-opname gehoord van een Brahms strijksextet gespeeld door onder andere Vera Beths. Dat had ik nog nooit zo mooi gehoord en ik wilde ook zó leren spelen. Vera Beths kwam in die tijd toevallig naar New York en later ging ik bij haar studeren aan het conservatorium in Den Haag.”

Reinbert de Leeuw

Hij behaalde zijn masterdiploma in 2006 en al snel kreeg hij een baan in het Asko Schönberg Ensemble. Puglia heeft onder andere samengewerkt met John Adams, Louis Andriessen en de beroemde dirigent van het ensemble, Reinbert de Leeuw. ,,Toen ik studeerde had ik maar een klein beetje kennis van hedendaagse muziek. In het begin kon ik de emotie niet vinden, maar hoe meer ik mij erin ging verdiepen, hoe rijker ik het vond.” Over Reinbert de Leeuw. ,,Hoe hij dingen benaderde in de muziek gaf mij zoveel, dat ik alles kon spelen. Soms hoor ik zijn stem nog waarmee hij dingen voorzingt om de muziek beter te kunnen spelen.”

Op het concert speelt hij ‘Cellosuite nr.1’ bewerkt voor altviool en ’Vioolpartita nr.2’ van Johann Sebastian Bach. ,,Al voor de corona-lockdown had ik het idee Bach te gaan spelen. De vioolsonates van Bach zijn namelijk precies driehonderd jaar oud. Wat ook meespeelt is dat iedere muzikant afgelopen tijd wel iets van Bach online zette. Het zijn werken die je goed in isolatie kunt spelen. Bovendien geef je nu het publiek de kans, deze prachtige stukken live te horen.”

Chaconne

De cellosuite en vioolpartita hebben gemeen dat ze naast allerlei andere delen vier dezelfde dansen bevatten: allemande, courante, sarabande en gigue. De ‘Tweede vioolpartita’ bevat het slotdeel ‘chaconne’ ,,Dit is een groot en massief werk. Het duurt net zo lang als de andere stukken bij elkaar.” Voor iedereen betekent zo’n intens werk iets anders. ,,Ook als ik het speel, krijgt het een andere betekenis door de dynamiek, de frasering en intensiteit die bij mij horen.”

Tijdens het Bach-concert speelt hij viool, maar ook altviool. ,,Twee jaar geleden leende ik een altviool voor het spelen van altvioolpartijen. Mijn hele leven heb ik viool gestudeerd en daarin een eigen stijl ontwikkeld. Met een altviool heb ik geen geschiedenis en dus ben ik vrij in het spelen. In isolatie wilde ik in de eerste weken alleen maar altviool spelen; dat werden dus de cellosuites. Voor mij was het een soort therapie; deze stukken te spelen werkte heel bevrijdend.” www.josephpuglia.com