Vogel Coco durft te vliegen met Marianne van Houten
- At augustus 04, 2022
- By Rudolf
- In Familievoorstelling
- 0
In de muzikale kindervoorstelling ‘Coco kan het!’ neemt theatermaakster Marianne van Houten de kinderen spelenderwijs mee de natuur in. Daar wonen kriebelbeestjes en het lieve vogeltje Coco.
‘Coco kan het!’ is gebaseerd op het gelijknamige prentenboek van Loes Riphagen, die het leuke verhaal geschreven en geïllustreerd heeft. ,,Het gaat over het jonge vogeltje Coco dat niet durft te vliegen”, vertelt Marianne van Houten. ,,Ik heb het thema natuur aan de voorstelling toegevoegd om het verhaal wat theatraler te maken. Ook speel ik zelf een personage dat niet in het boek voorkomt. Die gaat voor het eerst alleen kamperen in de natuur. Ik durf niet alles en zo krijg je een mooie parallel met Coco.”
Nijntje
Van Houten heeft zang (pop en jazz) aan het Artez conservatorium gestudeerd. ,,Na mijn afstuderen (2005) rolde ik meteen in het kindertheater.” Een bekende kindertheaterproductie op haar repertoire is ‘Nijntje op de fiets’. ,,Wel ben ik altijd blijven zingen, onder andere bij de hulporganisatie Diva Dichtbij. Belangrijk voor mij in dit vak is dat ik echt verbinding voel met het publiek, waar ik altijd energie van krijg. Een heel groot publiek van 1000 man maakt mij niet gelukkig. Vijftig lachende peuters die opgaan in mijn verhaal en zo puur reageren, daar word ik heel blij van.”
In de voorstelling spelen de insecten en de natuur een grote rol. ,,Omdat het boekje overheersend groen is, heb ik die kleur in het decor en de kleding ook laten terugkomen. Ik heb alles zelf gemaakt. Coco is gemaakt van vilt. Eerst wordt hij verbeeld als hij net uit het eitje komt, daarna als een klein vogeltje en vervolgens vliegt hij. Dan zit hij aan een hengeltje met elastiek.”
Gekkigheid
De liedjes en de muziek heeft ze ook zelf geschreven. ,,Je hoort onder andere een liedje over kriebelbeestjes waarvan de kinderen moeten raden welk beestje dat is.” Van Houten zegt dat ze van fysiek spel houdt. ,,Vooral van slapstick. Je kunt wel wat gekkigheid verwachten. Zo ren ik tien rondjes om het decor heen omdat ik achtervolgd word door een beestje. Of probeer ik in een tentje te kruipen dat eigenlijk te klein is.”
‘Coco kan het!’ kent genoeg interactie. ,,In het boekje geeft de moeder van Coco hem een schopje uit het nest zodat hij gaat vliegen. In de voorstelling springt Coco uit het nest omdat ik met de kinderen een plan bedenk om Coco te laten schrikken. We roepen dan met z’n allen ‘boe!’.” De voorstelling is zeker niet eng. ,,Met de kinderen heb ik het over moed: wat je niet durft en wat je daar dan aan kan doen. En dat is vooral grappig.”
‘Coco kan het!’ (2+) van Marianne van Houten. ‘Coco kan het’ is gebaseerd het gelijknamige Prentenboek van het jaar, geschreven en geïllustreerd door Loes Riphagen. De voorstelling is speciaal gemaakt voor de Nationale Voorleesdagen 2021.
Dit artikel met interesse gelezen? Waardeer het!
Hallo Bandoeng hier Loulou Rhemrev
- At juli 11, 2022
- By Rudolf
- In Theatervoorstelling
- 0
Actrice Loulou Rhemrev is altijd geïnteresseerd geweest in haar Indische roots. Haar getraumatiseerde vader kon haar niets vertellen totdat ze de gelegenheid kreeg om haar solovoorstelling ‘Hallo Bandoeng’ te maken. Hierin speelt ze een Indische telefoniste van Radio Kootwijk die verdwaalde familieberichten uit de ether ontvangt.
Loulou Rhemrev studeerde in 1990 af aan de toneelacademie van Maastricht. Ze speelde in verschillende televisieproducties als ‘Schiet mij maar lek’ met acteur Peter Lusse, en in ‘GTST’. Naast haar freelance acteerwerk is ze verbonden aan theatergroep TheaterMakers Radio Kootwijk. ,,Bij deze groep heb ik geleerd om een persoonlijk verhaal te vertellen”, zegt Rhemrev. ,,Ze wilde graag dat ik een korte solostuk schreef. Het was een mooie aanleiding om mijn Indische erfenis uit te pluizen.”
Jappenkamp
Rhemrev kan haar voorouders tot 300 jaar geleden traceren in Nederlands-Indië. ,,Ze vormden een mix van zoveel culturen. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen veel Indische mensen naar Nederland. Ze kwamen in een vreemd land, moesten zich aanpassen en vochten voor hun toekomst.” De ellende die ze hebben meegemaakt probeerden ze te vergeten.” Zo ook de vader van Rhemrev. Als twaalfjarige jongen heeft hij in een jappenkamp gezeten en raakte daar getraumatiseerd. ,,Je voelde altijd dat er een geheim was. Mijn vader wilde niet over vroeger praten; dan werd hij boos. In mijn leven werd dat zwijgen een barrière.”
Om toch de verhalen van haar vader te weten te komen voor ‘Hallo Bandoeng’, liet ze haar vader interviewen door haar echtgenoot. ,,Op die manier kwam het minder dichtbij. Ik vertel in mijn voorstelling het verschrikkelijke verhaal dat hij als jongen bij een Indonesisch ziekenhuis wagens moest ruimen met afgehakte ledematen. Wat doet dat met een kind?” De actrice vindt dat onverwerkte trauma’s overgedragen kunnen worden op de kinderen van de slachtoffers. ,,Het is belangrijk om je vreselijke ervaringen te delen, omdat het dan helend werkt.”
Hallo Bandoeng
Locatie Radio Kootwijk werd voor Rhemrev de inspirerende plek om ‘Hallo Bandoeng’ te maken. ,,Op deze plek werd in 1929 voor het eerst via een radioverbinding contact gelegd met Bandung. Dat mensen in Nederlands-Indië rechtstreeks contact konden hebben met familie hier in Nederland, was een wonder!” Ze vertelt over haar personage, een Indisch telefoniste die al veertig jaar lang geluiden en berichten van haar familie probeert op te vangen uit de ruimte, die ooit zijn verstuurd, maar nooit zijn aangekomen. ,,Voor mij is het een metafoor voor al die verhalen die nooit zijn verteld. De telefoniste pluist zelf haar geschiedenis uit en dan opeens worden de personages en hun levensverhalen ook duidelijk.” De kijker zal nadenken over de vraag: wat neem je mee van je ouders en wat geef je door aan je kinderen? ,,De boodschap: Blijf niet in je geschiedenis hangen, maar ontken hem ook niet. Voor mij werkte het schrijven van het stuk louterend. Ik heb een heel andere relatie gekregen met mijn vader; je herkent beter de emoties.”
‘Hallo Bandoeng’ van Loulou Rhemrev. www.loulourhemrev.nl
Dit artikel lees je gratis. Wil je het waarderen?
Het Larense toneelgezelschap De Papegaai bestaat 100 jaar!
- At juli 11, 2022
- By Rudolf
- In Theatervoorstelling
- 0
Het was de Larense apothekeres mejuffrouw Westerling die in november 1920 met genodigden een literaire club wilde vormen. Aanwezige mejuffrouw E. van der Bergh Eijsenga kwam ook met het idee voor een toneelclub. De naam ‘De Pagegaai’ werd bedacht want ‘toneelspelers zijn na-praters van het leven’. Voorzitter Niels Onkenhout: ,,Het tijdsbeeld van de twintiger jaren was dat zich allerlei bevlogen kunstenaars uit Amsterdam en andere delen van het land vestigden in het charmante o zo arme boerendorpje Laren.”
Met name dames met een culturele achtergrond uit de bovenlaag van de bevolking werden lid van De Papegaai. In Hotel Hamdorff werd in 1921 de eerste voorstelling opgevoerd: ‘Speculanten’ van Willem Schürmann. Het werd het begin van een amateurtoneelgezelschap dat decennialang toneelstukken op hoog niveau op de planken zou zetten. Tot nu toe voert het gezelschap gemiddeld twee voorstellingen per jaar op. Het gaat om een mix van blijspelen en drama’s, van ‘De Vrek’ van Molière tot ‘Festen’ van Thomas Vinterberg, met altijd een leidende beroepsregisseur. De vaste regisseur was tot 1947 Ko Arnoldi, en de oprichter van het Rotterdams Toneel.
Anna Singer
Nadat De Papegaai vanwege de Tweede Wereldoorlog enkele jaren ‘op stok’ was geweest werd het toneelleven weer opgepikt. In 1956 opende Mevrouw Anna Singer het gelijknamige museum en als groot bewonderaar van de De Papegaai liet ze de concertzaal geschikt maken als theaterzaal. Wel stelde ze toen de voorwaarde dat alle voorstellingen van het gezelschap in Singer moesten plaatsvinden.
De geboren en getogen Blaricummer Onkenhout is opgegroeid met De Papegaai. Twee generaties voor hem zaten al bij het toneelgezelschap. ,,Er werd meeslepend toneel gespeeld in die tijd. De generatie van de oorlog miste het toneel enorm.” De voorzitter noemt namen van regisseurs die prachtig innoverend toneel op de planken brachten. Regisseurs als Bob van der Laaken, Ko van den Bosch en Mieke Verstraete. ,,Eind jaren vijftig wilden we vernieuwend zijn en dus werd er gestart met cabaret. Leden, zoals mijn ouders, gingen zelf liedjes schrijven en sketches. Daar namen dan mensen aan deel die later bekend werden zoals actrice Sjoukje Hooymaayer (‘Zeg ‘ns Aaa’) en schrijver Herman Pieter de Boer.”
Joop van den Ende
In 100 jaar ontwikkelde De Papegaai zich tot een multidisciplinair amateurgezelschap met een groot cultureel aanbod. Zo werd in 1963 het jongerentoneel (Jonge Papegaai) opgericht en kreeg De Papegaai een heus cabaret en later het diner chantant: ‘De Gevulde Papegaai’. Anno nu telt de toneelclub duizend leden waarvan gemiddeld vijftig leden actief deelnemen aan een productie. ,,Er is een vaste trouwe groep van technici. Carla Janssen Höfelt maakt bij ons altijd prachtige decors. Zij is bekend van de musicaldecors die ze maakt voor onder andere Joop van den Ende.” Nieuwe spelers, vooral kinderen, krijgen bij De Papegaai altijd een kans te komen spelen. ,,Daarom is er een grote mix van jong en oud, waarmee we ook de aandacht trekken van een breed publiek uit het Gooi en een onderdeel zijn van die gemeenschap.”
Weet de voorzitter nog spannende anekdotes? ,,We hebben een keer een stuk gespeeld waarbij de hoofdrolspeler een alcoholprobleem had en dat dan de regisseur door omstandigheden de rol moest overnemen. Dan heb je wel even paniek, maar het stuk moest toch gespeeld worden.” Warme herinneringen heeft hij aan ‘The Play That Goes Wrong’ (Het Toneel Stuk opgevoerd in 2015, regie Kevin Hassing). ,,Dat gaat over een toneelgezelschap waar alles fout gaat. We zijn deze komedie destijds met het bestuur in Londen gaan bekijken. Dat was zo leuk. Bij ons werd dat een groot succes met telkens uitverkochte zalen.”
De Papegaai geeft een lustrumwijn en lustrumboek uit: www.depapegaai.com.
Kunt u dit artikel waarderen? Doneer:
Ploeterende hoofdpersonages in ‘De perfecte engel’ van Eva Nagelkerke
- At juli 11, 2022
- By Rudolf
- In Overigen
- 0
‘De perfecte engel’ is de nieuwe psychologische thriller van Eva Nagelkerke. In dit beklemmende verhaal neemt kinderoppas Lisa, samen met haar dochtertje Ariël, haar intrek bij een rijk gezin in Eemnes. Met desastreuze gevolgen.
De zussen Victoria (51) en Alexandra (57) Nagelkerke schrijven onder de naam van Eva Nagelkerke. ‘De perfecte engel’ is hun vierde boek. Het schrijversduo, dat sinds 2013 samenwerkt, heeft al de nodige bekendheid verworven in de wereld van de thrillers. ,,Op de onlineplatforms merken we dat we steeds meer bekend worden”, laat Victoria weten. ,,Ook de pers weet ons goed te vinden als er een nieuwe titel uitkomt.” Alexandra: ,,De boekhandel zelf nodigt ons altijd uit om te komen signeren. Dat is erg leuk om mee te maken, zeker als de boeken goed worden verkocht.”
Harper Collins
Oorspronkelijk komen de zussen uit Loosdrecht. Buiten het schrijven om werkt Victoria als consulent bij een mantelzorg-organisatie in de Bilt. Ze woont in Soest. De Hilversumse Alexandra is werkzaam als vertaler bij uitgeverij Harper Collins.
Onder de naam Eva Monté publiceerde het duo hun eerste twee boeken bij uitgeverij de Crime Compagnie. De eerste titel ‘Te koop’ (2015) stond op de shortlist voor de Hebban Thrillerdebuut Prijs. Het boek gaat over een makelaar die in de problemen komt door de crisis in de huizenmarkt. In het tweede boek ‘Zwaartekracht’ (2016) staat een vrouw centraal die last heeft van obesitas.
Drie jaar later verscheen bij uitgeverij Harper Collins ‘Stille wateren’. Daarin tobt een jonge studente met een psychose. ,,Wat er in ‘De perfecte engel’ gebeurt, kan Victoria beter uitleggen”, zegt Alexandra. ,,Het boek gaat over Lisa, jonge moeder van haar dochtertje Ariël, die als oppas en huishoudelijke hulp gaat inwonen bij een stel met een dochtertje in een woonboerderij in Eemnes. Dat is niet haar droombaan, maar ze heeft het geld nodig. Ze komt in dat gezin in de knel en wil vertrekken. Maar dan komt ze voor een dilemma te staan: Laat ze haar oppaskind aan haar lot over, of kiest ze voor zichzelf?”
Alexandra vertelt dat alle hoofdpersonages in hun boeken ploeteren met het leven. ,,Dat zijn de leukste mensen om over te schrijven. Je zoekt een conflict, een struggle waarmee de hoofdpersoon worstelt. Mensen wie het voor de wind gaat zijn minder interessant.” Ingrediënten voor een verhaal halen ze uit hun eigen privéleven. ,,Dat zijn voorvallen die je hebt meegemaakt of dingen die je ooit hebt gezien”, zegt Alexandra. ,,Een gesprek bijvoorbeeld van dertig jaar geleden. Ook houden we van wandelen in de natuur en als er dan dingen opvallen, dan onthoud en verwerk je die.”
Over de typische Gooise elementen in hun nieuwste boek zegt Victoria: ,,Voor ‘De perfecte engel’ zijn we een aantal keer door Eemnes gereden en dan valt wel op dat er veel grote woonboerderijen langs de dijk staan, met paarden en koeien in de wei. En Deense doggen.” De verhalen van Eva Nagelkerke hebben een ironische ondertoon. Alexandra: ,,We observeren heel sterk en zien snel ergens de humor van in, ook als het om ongelukkige of lastige situaties gaat. Maar je moet in thrillers niet te lollig zijn, want dat doet afbreuk aan het verhaal.”
Vrouwenthema
In hun laatste thriller spelen moederschap en verlies een belangrijke rol. ,,Dit keer is het meer een vrouwenboek geworden. We schrijven niet speciaal voor vrouwen maar dit boek stipt wel meer vrouwenthema’s aan. Het zorgen voor de kindertjes; daarmee houden de mannen in dit boek zich niet mee bezig.”
In het Eemnes-drama sneuvelen enkele personages. Aan het gedetailleerd beschrijven van de misdaden gaat een heel proces vooraf. ,,We maken een raamwerk en delen dat in hoofstukken”, vertelt Alexandra. Met Post-it-stickers op een groot blad papier worden de ontwikkelingen van de personages en verhaallijnen neergezet. ,,Die moeten er niet afvallen want dan kom je in de problemen. Victoria is beter in het maken van dat raamwerk dan ik. Als je voor de moorden eenmaal al die mensen kent en hebt besproken, dan wordt het schrijven naar die moorden toe heel makkelijk en vooral leuk.”
‘De perfecte engel’ van Eva Nagelkerke. Meer informatie: www.harpercollins.nl en www.evanagelkerke.nl
Dank dat je dit artikel hebt gelezen. Kun je dit waarderen met een gift?