Sue Moreno en haar persoonlijke liedjes

Moreno

September 2020.

Zangeres, songwriter en performer Sue Moreno heeft een nieuw album uitgebracht: ‘The Memphis Soul Sessions, songs of Love and Faith’. Het album bevat persoonlijke nummers over de liefde in al haar facetten. Songs met een sixties soul-sound en een stevige baslijn.

De Bussumse Sue Moreno treedt al achttien jaar op, op verschillende podia in Europa en Amerika. Haar inspiratie voor muziek haalt ze uit de jaren veertig, vijftig en zestig. Zoals jazz (onder meer Peggy Lee en Ella Fitzgerald), The Great American Songbook, americana, classic country en gospel.

Au pair in Amerika

Moreno is geboren in Den Bosch. ,,Op jonge leeftijd was ik al bezig met muziek. Eerst leerde ik notenlezen op de muziekschool en toen ik vijftien was speelde ik al in een bandje dat Memphis heette.” Amerika was haar droomland. ,,Toen ik zeventien was kreeg ik de kans om naar Amerika te gaan als au pair. Daar heb ik ruim een jaar gewoond.” Een paar jaar later ging ze terug. Ze volgde allerlei (dans) opleidingen en trainingen. ,,Aan de Washington Universiteit in St. Louis, Missouri heb ik film en directing gestudeerd.  Ik heb verschillende periodes in Amerika gewoond. Ik heb me er altijd als een vis in het water gevoeld.”

Veel heeft ze laatste jaren niet gewerkt in Amerika omdat ze de zorg voor haar moeder op zich nam. Ze heeft beide ouders kort na elkaar verloren. ,,Dat was een hele intensieve tijd. Toen dat achter de rug was besefte ik: nu is het de tijd voor mij en nieuw werk.” Wat ze in deze periode heeft meegemaakt zette haar aan tot het schrijven van een aantal persoonlijke liedjes, die ze nu uitbrengt op haar nieuwe album ‘The Memphis Soul Sessions’.

,,Onder mijn eigen label heb ik deze plaat in twee verschillende fases opgenomen. De backing vocals en de muziek waren vorig jaar in Amerika in Memphis opgenomen, maar mijn eigen zang nog niet. Vanwege de lockdown kon dat niet in de VS worden gedaan. Daarom zijn alle vocalen, de overdubben en mixen in de Legacy studios hier in Nederland gedaan. De legendarische Bernie Grundman van Mastering Studio, van platen als Thriller (Michael Jackson) en Purple Rain (Prince), in Los Angeles legde de laatste hand aan het masteren van de muziek.”

Ouders missen

Over de teksten van de songs: ,,’I’m Here’ is de eerste single van de plaat waarop in totaal tien nummers staan. Het is een gebed uit het hart, in de vorm van een lied. De ondertitel is dan ook ‘Songs of love and faith.  ‘My Angel watches me’ bijvoorbeeld gaat over mijn moeder en de sterke band die we hadden. En beschrijft het gevoel dat mensen niet echt weg zijn, alleen maar lijfelijk. Natuurlijk mis ik mijn ouders vreselijk, maar ik heb juist geprobeerd de boodschap van overwinning en hoop te schrijven in mijn songs.”

Haar nieuwe plaat bevat de sound van Southern gospel en Memphis soul. ,,Alle liedjes hebben een lekkere baslijn (Leroy Hodges) en met The Memphis Horns qua sound gaat het naar de soulmuziek van de sixties, een beetje Dusty Springfield en The Staples Singers (‘I’ll take you there’, ‘Respect yourself’ red.).” Toen ze na een intensief traject van alles zelf arrangeren en produceren de eerste opname van haar plaat hoorde raakte ze enorm geëmotioneerd. ,,Het leek net alsof ik naar mijn eigen ziel zat te luisteren.”

‘The Memphis Soul Sessions, songs of Love and Faith’ van Sue Moreno. www.suemoreno.com

Dit artikel lees je gratis. Kun je het waarderen? Doneer!

Nino Gvetadze speelt Schumann

Nino Gvetadze

Augustus 2020.

‘Einsam’ is de titel van de nieuwe cd van pianiste Nino Gvetadze. Hij bevat romantische pianomuziek van Robert Schumann, onder meer ‘Kinderszenen’ en ‘Kreisleriana’. Liefdevolle muziek die voor de Georgische pianiste in corona-lockdown heel persoonlijk werd. Gvetadze presenteert haar cd met een concert in concertpodium Bij Andreas in Naarden.

In maart zat Gvetadze midden in een tournee met het Noord Nederland Orkest. ,,Ik speelde Chopins ‘Pianoconcert nr. 2’”, vertel ze. ,,’s Middags waren we nog aan het repeteren, maar toen kwam die belangrijke persconferentie en konden we naar huis.” De eerste week van de lockdown ervoer ze niet als vervelend. ,,Het is normaal dat ik thuis ben als ik geen concert heb. Maar nu duurde dat thuis zitten wel uitzonderlijk lang. Je speelt meer met de kinderen (een dochter van 13 en een zoon van 5, red.) en dat is heel leuk. Maar na de tweede week werd het moeilijk, want alles tot september werd afgezegd: de tournee en ook andere concerten. Wat kon ik doen? Studeren zonder doel is vervelend. Ik besloot een cd op te nemen met pianomuziek van Schumann. Toen, in de staat waarin ik mij bevond, kwam die muziek heel dicht bij mij. Die staat was soms rustig, maar ook onrustig.”

Gvetadze (1981) groeide op in Tbilisi in Georgië. Op zesjarige leeftijd speelde ze al als soliste met orkesten. Vanaf 1998 studeerde ze aan het Staatsconservatorium van Tbilisi en hierna aan het Koninklijk Conservatorium Den Haag en het Conservatorium van Amsterdam. In Nederland kreeg ze onder andere les van Jan Wijn. In 2008 won Gvetadze meerdere prijzen op het Internationaal Franz Liszt Pianoconcours en groeide uit tot een toppianiste. Ze heeft een drukke internationale carrière en wordt door critici wereldwijd geprezen.

Arabeske

Het eerste werk op haar cd ‘Einsam’ is het lieflijke ‘Arabeske’. ,,Dit stuk speelde ik al toen ik zes was en ik heb het altijd mooi gevonden. Vaak speel ik het als opening of toegift.”  Bij ‘Kinderszenen’, een serie van dertien vrolijke pianostukken (1838), vertelt de pianiste dat ze haar doen denken aan haar eigen muzikale kindertijd en die van haar eigen kinderen nu. ,,Het was een van de favoriete werken van Franz Liszt. Hij speelde het altijd voor zijn dochter, die het zo heerlijk vond dat hij het de hele dag voor haar moest spelen.”

‘Kreisleriana’ (1838) is een achtdelig werk en een topstuk van het romantisch pianorepertoire. ,,Schumann  schreef dit toen hij nog niet getrouwd was met Clara en veel weg was.” Gvetadze zegt dat het een muzikale dialoog is tussen die twee, waarin je meerdere kanten van Robert Schumann hoort met allerlei contrasten. ,,Het gaat over gedachten en echte emoties. Alles wat in ons zit kun je daarin terug horen.” Ze verklaart de cd-titel. ,,In de tijd van Schumann noemden zijn vrienden het leven ‘Frei aber einsam’. Voor ons was het, zeker de eerste twee maanden toen we thuis moesten blijven vanwege de lockdown, helemaal niet vrij. En dat was voor veel mensen ook heel eenzaam. Ik hoop dat er gauw een einde komt aan dat onvrije gevoel.” www.ninogvedatze.net 

Dit artikel lees je gratis. Kun je het waarderen? Druk op de knop!

Ameland haalt nieuwe toerist binnen met oesters en cocktails

Ameland nieuw toerist

In de weekendbijlage van het NRC op zes augustus las ik het artikel van Mark Middel met de titel ‘Ameland moet wennen aan ‘nieuwe toerist’ met bakfiets of naaldhakken’. Naar mijn mening had er moeten staan: ‘Ameland haalt ‘nieuwe toerist’ binnen met oesters en cocktails’

Al vanaf mijn kinderjaren – ik ben een halve Amelander – verblijf ik geregeld op dit mooie eiland. Ameland is voor mij een vakantieplek vol nostalgie. In de zomer huurden mijn ouders vaak een vakantiehuisje. Je sliep dan in een stapelbed, zat je in harde rotanstoelen en er werd gekookt op een butagasstel. Als er al een televisie stond, dan was dat een grote luxe. Een compleet vakantiegevoel kreeg je van suikerbrood bij de koffie en raspatat eten onder de vuurtoren. Met een gehuurde fiets, met de zeewind in je gezicht, fietste je de longen uit je lijf naar het volgende dorp. Daar bleef altijd alles bij het oude: de historische huisjes, de buurtwinkeltjes en de hotels.

Keuterboeren

Afgelopen juli was ik weer op Ameland. Het viel me op dat het eiland in korte tijd is veranderd. Van oudsher zijn Amelanders hardwerkende ondernemers die meerdere beroepen uitoefenen om in hun sobere bestaan te kunnen voorzien. Mijn voorvaderen waren vissers en keuterboeren. Ze verdienden wat de zee of het eiland bood. Toen er eenmaal gasten op het eiland kwamen, werd toerisme een verdienmodel. Je land en je stal veranderen in een vakantiegelegenheid was kinderlijk eenvoudig. Maar de Amelandse ondernemers van nu willen meer. Alles wordt uit de kast getrokken voor de ultieme vakantie-ervaring

Dat zie je aan de jaarlijkse evenementen als het Mad Nes festival, Beach Rugby Festival, de grote Tri-Ambla triatlon en de Kunstmaand. De tienduizenden gasten van deze evenementen logeren in peperdure bungalows en zomerappartementen die de laatste jaren uit de grond gestampt zijn. De kampeervelden en duinen, zoals bij de vuurtoren, zijn opgevuld met zielloze chalets, die hutjemutje bij elkaar staan. Daar hoef je niet te zitten op rieten stoelen en te koken op butagas, zelfs de prefab caravans zijn van alle gemakken voorzien.

Drankwinkel

Het is echter niet de bedoeling dat je kookt: je gaat uiteten. Een dorp als Nes barst uit haar voegen van de horeca met zijn voorverwarmde terrassen, waar je lekker kunt loungen met een cocktail, ook al kost die bijna tien euro. Om het koopgedrag van de toerist te stimuleren hebben Amelandse bedrijven ‘eigen producten’ ontwikkeld. Zo kun je kaasproducten kopen bij een kaasboerderij, mosterd halen van de Molen in Hollum, meervallen aaien in een kwekerij en bierproeven in een bierbrouwerij. Wil je nog meer hedonistisch consumeren? Ga dan naar hotel Nobel in Ballum en haar gelijknamige likeurhandel.  Daar staat een ober oesters open te maken voor de klant en kun je de nieuwste likeur gratis proeven in de drankwinkel.

Op de fiets genieten van het natuurschoon om je heen? Niets daarvan, want je huurt een elektrische fiets en je trapt zo snel mogelijk naar de andere kant van het eiland. Zorgen om een lekke band heb je niet, want Ameland is druk bezig de schelpenpaadjes te vervangen door betonnen fietspaden. Kun je nog harder. De fietsenverhuurbedrijven varen er wel bij. Ze verhuren snelle snorfietsen met dikke banden voor luie fietsers, maar ook pijlsnelle elektrische fietsen met enge kinderzitjes voorop. En als je wil zuipen met z’n zessen huur je een skelterfiets.

Hoezo wennen aan de nieuwe toerist? Amelanders hebben zélf de ‘nieuwe toerist’ gecreëerd. Het sneue is dat de ‘nieuwe toerist’ niet wordt gestimuleerd om het terras te verlaten en erachter te komen dat Ameland veel meer te bieden heeft dan oesters en cocktails.

Vond je mijn artikel interessant? 

Ik voel mij eenzaam

Alleen zijn

Het blijft nieuws. Uit onderzoek blijkt dat Nederlanders boven de achttien jaar zich meer eenzaam voelen dan voor coronacrisis. Of je nu 18 of 88 bent, zolang het COVID-virus welig tiert en niet iedereen is gevaccineerd, heb je te maken met maatregelen. Ouderen kunnen zich wellicht makkelijk schikken in hun beperkte leefomstandigheden; ze hebben het leven al uitgeprobeerd. Jongeren hebben daar meer moeite mee.

Jongeren moeten hun identiteit nog uitzoeken en dit doen ze door zich te spiegelen aan hun leeftijdsgenootjes. Samen risico’s durven te nemen, elkaar uitdagen met sporten of een feestje houden. Ouders en school zijn belangrijk, maar het zijn de vrienden die niet mogen ontbreken op de weg naar volwassenheid. Op het moment dat jongeren moeite krijgen met onderwijs op afstand en niet genoeg feedback van hun naaste omgeving ontvangen, leidt dat bij sommige jongeren tot stressklachten. En zelfs tot een gevoel van eenzaamheid en depressieve gedachten.

Tips tegen eenzaamheid

Een eenvoudige manier om je niet eenzaam te voelen is natuurlijk contact zoeken met een ander. Je kunt bijvoorbeeld je familie en je vrienden opbellen voor een praatje. Of boodschappen gaan doen en een compliment uitdelen aan de leuke caissière.  En om jezelf te plezieren kun je wandelen met je favoriete muziek op je hoofd. Denk vooral positief, vermijd negatief nieuws, ga mediteren en wees lief voor jezelf.

Nu zijn dit allemaal bewegingen die beslist goed zijn om van al die nare gevoelens af te komen, maar het kan ook wat simpeler. Vervelende gevoelens hangen namelijk altijd samen met onze gedachten. Die staan simpel genoeg in verbinding met elkaar. En op het moment dat je je alleen voelt en daar verdrietig over bent, hoe raar dat ook mag klinken, is dat eigenlijk niet erg. Ook al lijken die gedachten echt, het is je denksysteem dat op een creatieve manier aan de slag gaat met je gevoelens.

Vormgeven aan gedachten

3 Principes-coach Michael Neill beschreef het fenomeen gedachten: ‘Gedachten is sneeuw waar wij een sneeuwpop van maken. We kijken dan naar een sneeuwpop, maar zien niet het water waar het van gemaakt is.’ Oftewel: je geeft je gedachten te veel vorm, zodat je ook gaat geloven dat je je gedachten bent; ‘Ik ben alleen dus ben ik eenzaam’.

Voelen hoort bij ons menselijke bewustzijn. Gek genoeg weet je altijd achteraf, dat als je heel enthousiast, trots, of blij bent dat dit tijdelijke positieve gevoelens zijn. Spiegel je deze gedachte, dan is een sombere emotie als je eenzaam voelen, ook maar tijdelijk. Begrijp je dit mechanisme dan word je steeds meer bewust van je situatie en je gedachten waarin je je bevindt. Je kunt dan langs je probleem heen kijken. Je komt in een andere state of mind. In een ander moment. Je hoeft je gedachten namelijk niet te analyseren of er mee aan de slag te gaan. Je gedachten zijn niets meer dan stroom van energie.

Heb jij last van het alleen zijn? En van je gedachten? Wil je daar vrijblijvend over praten? Neem contact met me op! Stuur je gegevens naar info@diversityathome.nl.

 

 

Gastgezin Van der Steen voor Liszt Concours

familie van der Steen

Aan de twaalfde editie van het Franz Liszt Concours in Utrecht doen jonge pianisten van heinde en verre mee.  Dit prestigieuze muziekconcours wordt sinds 1986 om de drie jaar georganiseerd. Al die talentvolle buitenlandse pianisten verblijven voor de duur van het concours bij gastgezinnen. De familie Van der Steen in Bussum stelt sinds 2009 hun huis en vleugel beschikbaar voor deze muzikale logees.

De regel is dat alleen pianisten in de leeftijd van 18 tot en met 28 jaar deelnemen aan dit concours. Dit jaar komen ze uit tien verschillende landen. Het Liszt Concours is niet de enige muziekwedstrijd in de wereld waar jonge pianisten aan deelnemen. Voor hun is dat veel reizen, logeren in hotels of gastgezinnen en hard studeren. De missie is: ontdekt worden en doorbreken.

Akzo-Nobel

De familie Van der Steen kent het leven van overal wonen en werken in de wereld. Oorspronkelijk komen ze uit Amsterdam. Arie van der Steen was werkzaam in de chemie, met name bij Akzo-Nobel , en zijn vrouw Lia was onder andere werkzaam in het personeelsveld. ,,Tot 2014 heb ik alleen maar gereisd voor mijn werk”, zegt Arie van der Steen. ,,In 1980 werd ik voor het eerst uitgezonden naar Amerika.” Het stel woonde in New York, Rome en een lange tijd in Brazilië.  Twintig jaar geleden zijn ze in Bussum komen wonen. ,,Wat wij altijd leuk hebben gevonden is kunst, cultuur en muziek”, vertelt Lia. ,,Ik leerde pianospelen en erfde een vleugel van mijn tante. Op een gegeven moment vroeg mijn buurvrouw: ‘Wil je niet bij het Liszt Concours komen?’ De kinderen waren toen net het huis uit en we hadden op de tweede verdieping een badkamer en een slaapkamer over. En natuurlijk de piano. Ik heb me toen opgegeven.”

Lia van der Steen noemt de logees altijd ‘de kinderen’. ,,We hebben onder ander een Zwitser gehad, twee Russen, een Zuid-Afrikaan en een Chinees. Tussendoor kregen we nog een pianist buiten het concours om die we een paar weken huisvestten.” Het concours werkte in het begin volgens een knock-outsysteem. ,,Als een pianist niet door de eerste selectie kwam, was hij of zij al naar een paar dagen weer weg. Nu is de opzet veranderd. De musici nemen deel aan drie rondes (pianotranscripties, kamermuziek en originele composities van Liszt en dit jaar ook Beethoven). Ze zijn gedurende het hele concours aanwezig zijn en verblijven hier dus minimaal twee weken.” Hoe gaat zo’n logeerpartij in z’n werk?  Arie: ,,We halen de deelnemer op, die wordt geïnstalleerd en we leggen uit hoe ze met het openbaar vervoer in Utrecht moeten komen. Dan geven we ze een huisdeursleutel en zeggen: daar staat de piano. Wij trekken ons terug.”

Vriendschap opbouwen

Ze proberen de pianisten altijd op hun gemak te stellen. Ze weten namelijk als geen ander hoe het is om je in een vreemd land te moeten aanpassen. Lia: ,,We eten altijd gezamenlijk. Je vertelt dan zelf kort waar je allemaal geweest bent en dan blijkt dat ze vaak ook overal gewoond hebben. Je hoort wat over hun achtergronden en jeugd. ” Met enkele logees hebben ze een vriendschap opgebouwd. ,,Sommige pianisten die niet doorgaan naar de finale proberen het drie jaar later weer en willen dan graag weer op hetzelfde adres logeren. Je krijgt dan snel een band met ze.”  Met veel plezier vertellen ze over hun vriendschap met de Franse pianist Simon Ghraichy en de Russische Elena Gurina. Lia: ,,Simon is als een van de weinige Liszt Concours-deelnemers doorgebroken. Hij heeft al verschillende cd’s opgenomen bij DGG. Als hij in Parijs of in de buurt een concert geeft dan worden we altijd uitgenodigd.”

Simon Ghraichy

Simon Ghraichy Foto: Jean François Meler

Meedoen aan een concours levert veel stressmomenten op. Hoe ga je daar als gastouder mee om? Arie: ,,Ze zijn gewend om met stress om te gaan! Meestal is het oefenen en nog eens oefenen. We hebben wel eens in de auto op weg naar Vredenburg gehad dat de pianist nog heel zenuwachtig met de partituur bezig was. Maar we houden ons dan zo afzijdig mogelijk. Je bent er voor hen en niet voor jezelf. En als het gezellig is, dan is dat mooi meegenomen.” Lia: ,,Je moet niet als een ouder met ze omgaan maar eerder als vriend of vriendin. Het is aardig om na een concert iets leuks is te doen. Dan willen de pianisten zich vaak even afreageren. Even een glas wijn ergens drinken. Maar de volgende dag is het weer oefenen.”

Liszt Concours stond gepland van 17 tot en met 22 maart 2020 in Tivoli Vredenburg Utrecht maar ging niet door vanwege de eerste lockdown. www.tivolivredenburg.nl.

Dit artikel lees je gratis. Kun je het waarderen? Steun mij:

Chamber Music Festival 2020 uitgebreid

Navarra String Quartet

‘Love and Death’ is het thema van de zevende editie van het Weesp Chamber Music Festival. Vier dagen lang, van 5 tot en met 8 maart 2020, biedt dit muziekfestival een programma met aandacht voor diverse componisten en in het bijzonder Beethovens 250e jubileumjaar. In vergelijking met vorige edities is er dit jaar een breder randprogramma met kinderconcerten, schoolprojecten en masterclasses. Stichting Chamber Weesp Music runt dit grote muziekfestival met behulp van een grote groep enthousiaste vrijwilligers. De artistieke leiding is zoals elk jaar in handen van het Navarra String Quartet.

Violiste Marije Johnston van het Navarra Quartet: ,,Altviolist Sascha Bota is sinds 2018 bij ons kwartet gekomen. Hij heeft muziekwetenschappen gestudeerd en maakt de vaste programma’s; hij is het brein.” Tijdens het openingsconcert op donderdag 5 maart in de Van Houtenkerk klinkt werk van Pérez, Puccini, Schubert en Janáček. ,,Dit programma hebben we vaker gespeeld en ook al op cd gezet. We spelen deze werken met tussendoor telkens een klein stukje muziek van György Kurtág. Dat zijn kleine muzikale gedichtjes. We willen dat niet laten onderbreken door applaus. Op die manier ga je intensiever luisteren en krijgt de muziek meer verdieping.”

Beethoven 250 jaar

Ook het WCMF herdenkt Beethovens 250e geboortejaar met veel van zijn muziek. Op 6 maart speelt het Navarra String Quartet, samen met violiste Sini Simonen en pianiste Natacha Kudritskaya, Beethovens bekende ‘Kreutzersonate’. Daarbij leest acteur Kees Scholten passages voor uit de gelijknamige roman van Leo Tolstoj. ,,Dit verhaal gaat over de jaloerse Pozdnyshev die denkt dat zijn vrouw een affaire heeft met een violist met wie zij de Kreutzersonate speelt. We beginnen het concert met een kort stuk dat speciaal voor dit concert is gecomponeerd door Simon Rowland-Jones.” Later op de avond zingt Karin Strobos de liederencyclus ‘An die Ferne Geliebte’ van Beethoven in een bewerking voor strijkkwartet en mezzosopraan. Hier gaat het niet over zelfzuchtige liefde maar over onbeantwoorde liefde.

Meer muziek van Beethoven wordt ten gehore gebracht door het Navarra Quartet met gasten op zaterdagavond. Onder andere zullen klinken ‘Pianotrio op 70’, ‘Strijkkwartet nr. 7’en ‘Mondscheinsonate’. ,,Zondag 8 maart brengen we het programma ‘Musikalische Opfer’ ook weer met verschillende componisten. En omdat het dan ook Internationale Vrouwendag is hebben we een extra programma met alleen maar vrouwelijke componisten. We spelen muziek van de bekende componistes Alma Mahler en Fanny Mendelssohn, maar ook de minder bekende Amerikaanse Amy Beach van wie we het prachtige ‘Pianokwintet Op.67 laten horen. Muziek van de Nederlandse Henriëtte Bosmans heb ik zelf gekozen. Het programma heet ‘Zachte Kracht’ en verwijst naar een gedicht van Henriëtte Roland Holst: ‘De zachte krachten zullen zeker winnen’.” Terugkijkend op eerdere edities van het WCMF zegt Johnston: ,,We weten steeds beter hoe het moet. Er is ook veel bijgekomen: nieuwe locaties en vooral educatieve activiteiten. Die zitten allemaal in de randprogrammering en zijn vooral geregeld door het bestuur.”

Willem van Oranje

Bestuursvoorzitter Ria van der Giessen beaamt dat de randprogrammering is uitgebreid. Veel prachtige muziekprojecten kwamen op haar pad. Op het Delft Chamber Music Festival ontdekte ze de kindermuziekvoorstelling ‘Willem, de opera’ over prins Willem van Oranje. ,,Het leuke is dat het stuk heel basaal is. De kinderen zingen liedjes uit opera’s met Nederlandse teksten die ze thuis instuderen. Er worden hele simpele dingen verteld over hoe de prins koning werd.” Naast de gebruikelijke schoolprojecten en de opera werd ook spontaan aangeboden om de Classic Express-bus (een rijdende concertzaal waarin jonge kinderen kennismaken met klassiek muziek) naar Weesp te laten komen. ,,Toen dat was geregeld zei iemand: dan moet er ook een concert komen voor baby’s. Goed. We hebben nu de synagoge gehuurd en violiste Floor le Coultre en gitarist Martin van Hees geven daar een babyconcert. Dat is interactief: ze gaan naar de baby’s toe, spelen liedjes en kijken hoe die reageren op de klanken.”

In de randprogrammering is ook plek ingeruimd voor masterclasses die gegeven worden door violist Pavel Fischer en het Bardolino ensemble. ,,Heel apart: toen ik op zoek was naar andere muziek voor het festival op internet ontdekte ik Pavel. Wat bleek: hij heeft ooit muziekles gegeven aan enkele leden van het Navarra Quartet in Manchester toen ze 18, 19 jaar oud waren. Ook zo’n toevalligheid. Bardolino speelt in Café-Restaurant Aaltje Oost-Europese volksliedjes en dat doet het ensemble daar gratis.”
www.chambermusicweesp.nl

Dit artikel lees je gratis. Kun je het waarderen? Steun me:

Ruud Bos wil een ander plezier geven

Ruud Bos

Maar liefst zestig jaar zit componist, dirigent en pianist Ruud Bos in het vak. Hij componeerde muziek voor televisieseries als de ‘Fabeltjeskrant’ en ‘Zeg ‘ns Aaa’. Ook schreef hij talloze liedjes voor cabaretiers als Toon Hermans en Wim Sonneveld. Achter de geraniums zit Ruud Bos bepaald niet. Samen met musicalsterren Maaike Widdershoven en Tony Neef trekt hij door het land met het liedjesprogramma ‘Weet je nog wel 2’.

Ruud Bos (1936) heeft zelf deze krant benaderd om zijn zestigjarig jubileum onder de aandacht te brengen. ,,De focus in de showbusiness ligt meer op de uitvoerenden en niet zozeer op mensen achter de muziek, zoals ik. Zonder voedingsbodem kan een muziekartiest niet excelleren. Ik dacht: laat ik maar eens voor mezelf opkomen.”

Altijd door gewerkt

De energieke componist oogt beslist niet als een 83-jarige pensionado. ,,Ik heb altijd doorgewerkt. Gewoon omdat ik gevraagd werd en ik het leuk vind. Muziek is mijn passie en dat is bron die voortdurend doorgaat. Ik blijf er ook jong bij. Iedere oudere raad ik ook aan bezig te blijven. Iets te betekenen uit eigenbelang, en om een ander plezier te geven.”

Bos groeide op met muziek. Zijn vader was orkestleider in de studio’s van de omroep. ,,Ik heb veel geleerd van mijn vader. Hij was een geweldige klassieke pianist en speelde thuis graag Chopin en Rachmaninov. In de studio ging ik vaak luisteren naar orkesten die ik later persoonlijk leerde kennen en waar ík dan weer voor stond.”

Na de middelbare school ging Bos studeren aan het Conservatorium in Amsterdam maar zijn interesse voor lichte muziek werd daar niet op prijs gesteld. Hij voelde zich in zijn ontwikkeling afgeremd. ,,Ik ben toen naar Toonkunst Bussum gegaan. Dat was een fantastische muziekacademie waar ik vier jaar heb gestudeerd en mijn staatsdiploma A haalde. Dat was gelijkwaardig aan een conservatoriumdiploma. Ik kreeg daar alle ruimte en ik mocht bijvoorbeeld een suite componeren met moderne harmonieën en jazzelementen.”

Minjon

In 1955 ging de jonge pianist werken voor jeugdradio Minjon van de AVRO. ,,Daar werkte ik vier jaar onder andere samen met Joop Stokkermans en begeleidde ik artiesten. Ik kreeg routine in muziek maken en in optreden. Het officiële startpunt van mijn professionele carrière was 1959. Toen solliciteerde ik bij het Leidseplein cabaret van Jaap van de Merwe als pianist en werd ik aangenomen.”

Voor wie en waarvoor Bos muziek schreef is bijna te veelomvattend om op te noemen. Bijna 2000 liedjes en instrumentale werken staan op zijn naam. ,,In 1967 maakte ik kennis met Wim Sonneveld, voor wie ik verschillende liedjes schreef, net zoals voor Guus Vleugel en zijn cabaretgroep Lurelei en voor zijn eerste musical ‘De Stunt’.” Andere namen passeren de revue: Toon Hermans, Gerard Cox, André van Duin, Willem Nijholt en Joop van den Ende.  Opmerkelijk is dat hij ook muziek schreef voor attracties in de Efteling. ,,Ik zat nooit zonder werk omdat ik deel uit maakte van de ontwikkeling van de opkomst van tv, film en van de platenindustrie.”

In die zes decennia heeft hij met veel uitgesproken musici en eigenzinnige artiesten gewerkt. ,,Hoe ik met ze omga? Allereerst ga ik uit van de kracht en kwaliteiten van een ander en ik probeer die mensen te laten schitteren; hun begaafdheid tot uitdrukking te laten komen. Geef je bewondering om haar of zijn kwaliteiten, dan krijg je dat altijd terug.”

Marjan Berk

Behalve succes heeft de componist toch ook dieptepunten gekend. ,,Er zijn er wel een paar. Toen ik meewerkte aan de ‘Johnny en Rijk show’ kreeg ik letterlijk in de wandelgangen te horen dat ze mij niet meer nodig hadden. Niet commercieel genoeg was de reden.  Marjan Berk, mijn toenmalige vrouw, had gelijk toen ze zei: ‘Zie het maar als een compliment. Wat is commercieel? Alleen maar het publiek te willen behagen?’

Terug naar nu. In het liedjesprogramma ‘Weet je nog wel 2’ met Maaike Widdershoven en Tony Neef is de rode draad het Nederlands cabaret door de jaren heen. Liedjes van onder meer Robert Long, Drs. P, Hans Dorrestein, Adèle Bloemendaal en Jasperina de Jong passeren de revue. ,,Uit de Fabeltjeskrant klinkt ‘De Omgewaaide eik’. Een van de mooiste liedjes, dat wordt gezongen door Bor de wolf. Het ging over het milieu, in 1969 al! Dat je niet zomaar de bossen moet kappen. Iets wat nu nog actueel is.”

De slotvraag, waar hij het meest trots op is, vindt hij lastig te beantwoorden. ,,Als mensen je muziek beluisteren en dan zeggen: Heb jij dat ook gemaakt? Dat geeft mij de meeste voldoening. Die erkenning.”

Dit artikel lees je gratis. Wil je mij trakteren? Druk op de doneer knop!

Ik lig in de ramsj

Laatst liep ik de lokale Bruna binnen. Ik moest een envelop afleveren bij de Post-balie. Mijn oog viel op de boeken in de uitverkoop. Tot mijn verbazing lag mijn boek Schat wat ruik je lekker! tussen deze boeken, met een sticker van 50% korting erop. Mijn eerste gedachte was: ‘Mijn god, ik lig in de ramsj’. Ik zei dat ook tegen de winkeleigenaresse en die antwoordde besmuikt: ‘Als je boek niet wordt verkocht, dan wordt het afgeprijsd’. Ik maakte een foto van mijn ‘Ramsj-boekje’, verliet de winkel en stapte op de fiets naar huis.

Ik lig in de ramsj. Mijn boeken worden niet meer verkocht! Ik moet een nieuw non-fictieboekje schrijven om mijn schrijverscarrière weer op de kaart te zetten. Maar waar zal ik over schrijven? Alles is toch te vinden op internet? Als je nu een boek wilt schrijven, dan moet het persoonlijker. Het liefst met veel drama en persoonlijke tekortkomingen. Kan ik dat wel? Oh, nee..

Fiets

Deze gedachten konden allemaal plaatsvinden, maar dacht ik dat ook op de fiets? Nee. Mijn boekje mag daar dan wel tien jaar liggen, maar het besef is dat de meeste boeken, ook de bestsellers, na een half jaar uit de stellages verdwijnen. En je boek afgeprijsd zien liggen, heeft niks met mijn kwaliteiten als schrijver te maken. Het heeft eerder met de handelswijze van de boekhandel te maken, of met de interesse en tijdsgeest van de mensen.

Ik had geen nare gedachten, want ik gaf mij gelijk over aan het hier en nu. Uiteindelijk moest ik er alleen maar om lachen. Elk moment in je leven, in je bewustzijn, heeft zo haar gedachten. Belangrijk daarin is dat je weet dat het maar gedachten zijn. En vooral bij nare gedachten, naar aanleiding van een vervelende gebeurtenis, kun je weten dat ze tijdelijk zijn en weer plaatsmaken voor andere gedachten die opkomen. Gewoon openstaan voor een volgende ervaring in de stroom van het leven.

Pijn

‘Ja stroom van het leven, maar als je constante lichamelijk pijn hebt? Dan denk je daar toch de hele dag aan?’ Zeker. Pijn is voelbaar, maar wordt ook gestuurd en gestimuleerd door je gedachten. En dat is heel vervelend. Toch, ook al voel je je hondsberoerd, er zijn moment dat je je gedachten af kan laten leiden; bijvoorbeeld tijdens het kijken naar een film of de televisie. Je wordt meegetrokken in een filmverhaal, omdat je je identificeert met een personage uit de film. Je vergeet even je pijn omdat je net even een ander persoon was.  En als het een goed filmverhaal is, dan kijk je daar met plezier op terug. En wanneer je terugkijkt zit je alweer in een ander moment. En zo zag ik mijn ‘ramsj-boekje’ ook: het was maar een moment.

Kom tot inzichten

Heb jij soms ook een ‘ramsj-gevoel’? Dat jouw gedachten de leiding nemen? Dat jouw ‘filmverhaal’ niet al te spannend is om op terug te kijken? Ik kan geen ‘remake’ maken van je leven, maar je wel inzichten geven via een vertrouwelijk gesprek. Als coach en begeleider in inzichten laat ik mij inspireren door de 3 Principes. Ik spreek graag af in een museum of in een ander kunstzinnige ruimte om zo gezamenlijk tot inzichten te komen. Mail naar info@diversityathome.nl voor verdere informatie.

Wishful Singing en Finse kerstheksen

Wishful Sing foto: Merlijn Doomernik

Het a capella damesensemble Wishful Singing wordt vergeleken met de Engelse zanggroep The King’s Singers. Een mooi compliment dat veel zegt over de capaciteiten van dit Nederlandse ensemble. Bekendheid kreeg het ensemble met optredens in televisieprogramma’s als Podium Witteman, Maestro en DWDD. Met Kerstmis in het verschiet verzorgen ze in samenwerking met The Amsterdam Consort een kerstconcerten onder ander in de Grote Kerk in Muiden.

Wishful Singing bestaat uit Indra van de Bilt (eerste alt), Marjolein Stots (tweede alt), Anne-Christine Wemekamp (eerste sopraan), Marjolein Verburg (mezzosopraan) en Maria Goetze (tweede sopraan). Het ensemble is opgericht in 2009. ,,We zongen al eerder met elkaar”, vertelt Maria Goetze. ,, We komen voort uit het Nationaal Jeugdkoor. Wishful Singing is ontstaan tijdens een zeilvakantie. Tijdens die vakantie was er geen wind. En als je niet kunt zeilen ga je je vervelen, dus gingen wij zingen! Na die zeilvakantie traden we een keer op en vervolgens werden we alsmaar ingehuurd voor optredens. We geven veel concerten in kamermuziekseries en treden ook vaak op in het buitenland, vooral Duitsland.”

King Singers

Een a capella ensemble van alleen maar vrouwen valt op in de wereld van klassieke muziek. ,,De vergelijking met The King’s Singers is echt een compliment. Ze zijn een groot voorbeeld voor ons. Ook zij hebben een breed repertoire. Van oude muziek naar modern klassiek tot en met volksmuziek en popmuziek als de Beatles.”
Goetze vertelt dat men soms denkt dat de samenzang van vijf vrouwen alleen maar hoog en etherisch klinkt. “We hebben een groot bereik. Onze lage alt kan heel laag zingen. Voor ons repertoire laten we speciaal muziek componeren of arrangeren. Oude muziek kun je vaak geschikt maken voor onze bezetting door een alt-sopraan-tenor-bas-arrangement een kwart omhoog te transponeren.” 

Allen tezamen

Tijdens het kerstconcert in Muiden begeleidt The Amsterdam Consort de zanggroep. Dit ensemble speelt ook instrumentale werken zoals ‘Sonate in ecco’ van Biagio Marini en ‘Sopra la Morte Ferdinand III’ van Johan Heinrich Schmelzer.
,,Dit is niet alleen kamermuziek voor Kerstmis, maar het past wel in de kerstsfeer. Wij hebben twee a capella-blokjes, waarin we onder meer ‘Es ist ein Ros entsprungen’ van Michael Praetorius zingen en van Bach ‘Ich steh an deiner Krippen hier’. ‘Joulun neiet’ van Jussi Chydenius is een Fins kerstlied. Het is een stoer lied dat gaat over Finse kerstheksen. Heel leuk met tongbrekend Fins.

Met begeleiding van het kamermuziekorkest zingt Wishful Singing twee delen uit het ‘Gloria’ van Vivaldi. ,,Dit is waarschijnlijk de oorspronkelijke versie die Vivaldi componeerde voor een meisjeskoor in een weeshuis. In deze versie schreef hij de bas- en tenorpartij een octaaf hoger. Het klinkt heel sprankelend. We eindigen met z’n allen met een compilatie van kerstsongs. Ik zou zeggen: komt allen tezamen!”

Kerstconcert met Wishful Singing en The Amsterdam Consort. Zaterdag 22 december 2018 traden ze op in de Grote Kerk in Muiden voor: www.proefkamermuziek.nl Dit artikel verscheen eerder in de Gooi- en Eemlander.

Vind je het een goed artikel? Wil je me steunen? Klik op de Doneer button! Bedankt!

Naarden heeft nieuw concertpodium: Bij Andreas

Fotobron www.bijandreas.nl

Naarden Vesting heeft sinds mei een nieuw concertpodium erbij gekregen: Bij Andreas. Het gebouw, de voormalige Andreaskerk aan de Turfpoortstraat, is door de Robert F. W. Bruinsma-stichting aangekocht. Deze organisatie ondersteunt jonge musici in hun muzikale ontwikkeling en biedt in Bij Andreas de ruimte concerten te geven en masterclasses te volgen.

Initiator van Bij Andreas is Hankie Bruinsma. Bruinsma komt oorspronkelijk ook uit de Vesting en haar gevoel voor muziek, voor zowel populaire als klassieke muziek kreeg ze van haar ouders mee. ,,Mijn vader was commissaris van de Bachvereniging, van de Matthäus Passion hier in Naarden. Als klein meisje kwam ik daardoor vaak in de Grote Kerk.” Ze verliet Naarden begin jaren zeventig toen ze, als jongste stewardess ooit, op negentiende jarige leeftijd ging werken bij Schreiner Airways en een half jaar later bij Martinair. Deze baan in de lucht combineerde ze later met die van mondhygiëniste.

Dordogne

Ze leerde haar man Robert Bruinsma kennen en samen vertrokken ze naar Frankrijk. ,,In de Dordogne bezaten we een kasteel met landgoed en bijgebouwen. Toen mijn man in 2005 overleed bleef ik het landgoed beheren. Drie jaar later begon ik daar pianoconcerten te organiseren. Dat was puur uit plezier om het landgoed te delen met de omgeving. Daar legde ik al de basis voor Bij Andreas.”

2015 was het jaar dat ze het landgoed verkocht terugkwam naar Nederland. Haar doel is de nalatenschap van haar man voort te zetten. ,,De insteek is: jong muziektalent een podium te bieden en waar nodig is een ruggensteuntje te geven.  Ook bieden we een fysieke plek: kom bij ons spelen.”

Over de Andreaskerk vertelt Bruinsma dat die gebouwd is in 1895 door een groep afgescheiden ‘rechtzinnige’ protestanten. In 1969 ontplofte de kachel, wat enorm veel schade veroorzaakte aan het interieur.  ,,Het overkoepelende orgaan van de kerk had geen geld om de kerk op te knappen. Overal zat roet. Het orgel was totaal verpest.”

Het orgel werd gesloopt en de kerk transformeerde uiteindelijk tot jeugdhuis voor kerkelijke doeleinden en kreeg de naam Andreashuis. ,,Het werd verhuurd voor feestjes en bijeenkomsten. Jarenlang is dit gebouw met beperkte middelen onderhouden.”

Bösendorfer

In 2015 nam Bruinsma het gebouw over. Het oude linoleum maakte plaats voor parket en vloerverwarming. De grote ramen hebben dubbele beglazing en gordijnen gekregen, het plafond is blauw geschilderd en de muren zijn wit. Een engel, een geschilderd fresco bovenin het koor, kijkt neer op twee vleugels: een Bösendorfer en een Steinway. ,,Met een prachtig team zijn we tweeënhalf jaar bezig geweest. Het gebouw heeft een uplift gekregen. Ja, het was een kostbare onderneming. Ik ben een pietje-precies en ik wil het graag mooi hebben. Ook wil ik het gebouw zeker stellen voor de toekomst.”

In Bij Andreas staan voor het najaar een aantal concerten en masterclasses gepland. Volgend jaar organiseert de stichting een muziekfestival: Het Internationaal Pianofestival Naarden. Waarom specifiek gekozen is voor een pianofestival is omdat Bruinsma zelf erg van pianomuziek houdt en op advies van de welbekende pianodocent Jan Wijn.

,,Via mijn contacten in Frankrijk heb ik hem leren kennen. Hij zit in ons Comité van aanbeveling en is een autoriteit op dit gebied. Er is zo vreselijk veel aanbod op kamermuziekgebied en het is fantastisch dat je juist kunt concentreren op pianomuziek.”

Meer informatie kijk op: www.bijandreas.nl Dit artikel verscheen eerder in de Gooi- en Eemlander.

Vind je dit een goed artikel? Wil je mij steunen? Klik op doneren:

Copyright © Dandelion by Pexeto