James Oesi een exotische contrabassist

Met zijn lange donkere krullen en contrabas is James Oesi een opvallende verschijning in de klassieke muziekwereld. Maar achter zijn oog springend uiterlijk schuilt een groot muziektalent. In 2012 behaalde hij zijn masterdiploma aan het Koninklijk Conservatorium in Den Haag met als eindcijfer een tien met onderscheiding. Hij is een graag geziene gast in televisieprogramma’s als ‘Podium Witteman’ en ‘Vrije vogels’ en een veelgevraagd orkest- en ensemble lid.  Met zijn contrabas, in 1872 gemaakt door Giuseppe Baldantoni, treedt hij veelvuldig op als solist.

Wesi

De achternaam van James Oesi (1988) spreek je uit als Wesi. Het is een zeldzame Afrikaans familienaam. Zijn donkere vader is geboren in Zuid-Afrika en groeide op in London vanwege de apartheid. James’ moeder komt uit Australië. Het stel ontmoette elkaar in Parijs. Zelf is James Oesi geboren in Londen en toen hij twee jaar was verhuisden hij en zijn familie naar Johannesburg.

Toen hij vijf jaar was kregen zijn ouders op de basisschool te horen dat hij een muziektalent was en een instrument moest gaan bespelen. ,,Het was niet gek dat ik viool en piano ging spelen”, zegt James Oesi. ,,Mijn vader speelde ook al jong piano en viool. Het was mijn oma die een viool voor me kocht.” De pianolessen boeiden hem niet zo, maar de viool des te meer. ,,Elke dag studeerde ik wel viool. Ik was verliefd op het instrument.”

Poster

Toch ruilde hij de viool in voor de contrabas. ,,Voor mij was het geen bijzondere keuze om violist te worden. In de strijkersklas zat maar een cellist en verder waren er tien violisten. Dat was beetje saai.” Oesi vertelt dat zijn keuze voor de contrabas kwam van een poster van muziekinstrumenten, die hij op school zag hangen. ,,Ik was toen twaalf. Het leek mij een exotische keuze. Dat ging ik leren.”

Hij was pas zestien toen hij in 2005 met verschillende studiebeurzen ging studeren aan het Tsjaikovski Conservatorium in Moskou. ,,Het was een grote beslissing. Ik was een van de weinige contrabassisten in Zuid-Afrika, maar ik wilde verder. Als ik echt de Yo-Yo Ma op contrabas wilde zijn dan had ik heel wat in te halen. In Rusland kon ik op hoger niveau komen en steengoede techniek en discipline leren.”

Zijn verblijf in Moskou was niet makkelijk. ,,Ik verbleef in een studentenhuis en het stereotype over Rusland, dat het leven zwaar is en soms depressief, dat klopte wel.” In 2009 kwam hij naar Nederland en studeerde hij af bij Quirijn van Regteren Altena aan het Haags Conservatorium.

Komisch effect

Een concertprogramma wat hij graag speelt  is met de ‘Suites’ van Bach, ‘Bass trip’ van Letse componist Pēteris Vasks en ‘Failing’ van  de Amerikaanse Tom Johnson. ,,‘Bass trip’ (2003) is een lyrische stuk en heeft een melancholische sfeer die ik heel mooi vind. Aan het eind van het stuk moet de basspeler zingen. Dat komt uit het niets en is heel grappig en uitdagend. Dit stuk past in de canon voor contrabas-repertoire.” Over ‘Failing’ (1976) zegt Oesi. ,,Tijdens het spelen omschrijf je wat je aan het doen bent. Je praat over wat je speelt. Dat geeft een enorm komisch effect.”

www.jamesoesi.com