Pianiste Ketevan Sharumashvili speelt Georgische componisten
- At december 23, 2021
- By Rudolf
- In Klassieke muziek, Theaterconcert
0
Haar pianotechniek wordt fabelachtig genoemd en haar stijl zeer persoonlijk. De Georgische Ketevan Sharumashvili speelt graag composities die bij haar passen. En dat is piano-repertoire dat niet vaak gespeeld wordt, zoals uitdagend werk van de Antilliaanse componisten Jules Blasini en Miguel Esibilio Senior en van de Argentijnse Ginastera.
Tiblisi
Ze was bijna een tiener toen Ketevan Sharumashvili begon met pianospelen. ,,We hadden thuis geen piano maar de buren wel”, vertelt ze in het Engels. ,,Ik luisterde graag naar Georgische liedjes die zij op de piano speelden.” Toen ze bij de buren mocht oefenen werd haar talent ontdekt. ,,Van een normale school ging ik op mijn twaalfde naar het Paliashvili Muziekgymnasium in Tbilisi.” Ze vertelt dat ze zelf heel hard moest studeren. Haar ouders waren geen musici en konden haar ook niet begeleiden. Er waren docenten die haar behoorlijk onder druk zetten door bijvoorbeeld haar prestaties te vergelijken met die van andere pianoleerlingen.
Op haar achttiende ging ze naar het staatsconservatorium in Tiblisi waar ze in 2010, 24 jaar oud, haar master haalde. Met een beurs studeerde ze in Hamburg aan de Hochschule für Musik und Theater. Daar sloot ze in 2013, met hoge waardering, haar ‘Konzertexamen’ af.
Jan Wijn
De liefde bracht haar naar Nederland. ,,Behalve mijn man kende ik hier niemand. Ik wilde iets doen en toen heb ik mij ingeschreven op het Conservatorium van Amsterdam. Dat werd een extra pianostudie maar eigenlijk had ik die niet nodig.” Sharumashvili kreeg onder meer les van Jan Wijn. Kon hij haar nog wel wat leren? ,,Tot dan toe was mij altijd geleerd hoe strikt ik de muziek moest spelen, maar Jan gaf mij de vrijheid om op mijn eigen manier de stukken aan te pakken.”
Toen de pianiste in 2015 haar tweede master had behaald, nam ze een sabbatical. ,,Jarenlang heb ik gestudeerd bij zoveel verschillende docenten dat ik wilde uitzoeken wat ik echt wilde als pianiste.” Ze kiest nu vooral muziek uit die ze zelf leuk vindt om te spelen. ,,Ik volg mijn intuïtie daarin. Als het maar goed voelt.”
speelt onder andere muziek van de Antilliaanse componisten Jules Blasini (1847-1887) en Miguel Esibilio Senior (1877-1947). ,,Blasini is onbekend in Nederland. Veel van zijn muziek lijkt op die van Chopin. Ik speel een van zijn danza’s; een dansachtig stuk.” De Curaçaose Senior was een getalenteerde concertpianist die overal in de wereld optrad. ,,Van hem speel ik ook een danza. De dans staat sowieso centraal in dit programma. Van de Argentijnse componist Alberto Ginastera, die lesgaf aan Astor Piazolla, laat ik een stuk horen dat heet ‘Dans van een verlegen meisje’. Daarvan is het laatste deel virtuoos maar het middenstuk is prachtig melodisch.” www.ketisharu.com
Manet en zijn Hollandse vrouw Suzanne Leenhoff
- At december 21, 2021
- By Rudolf
- In Klassieke muziek, Theaterconcert
- 0
De Franse schilder Édouard Manet (1832-1883) werd beroemd als overgangsfiguur van het realisme naar het impressionisme. In zijn schaduw, maar niet minder belangrijk, stond zijn Hollandse vrouw Suzanne Leenhoff (1829-1906), een pianiste uit Zaltbommel. Celliste Oihana Aristizabal Puga en pianiste Lineke Lever maakten een vertelconcert over haar: ‘La Lecture’
Suzanne Leenhoff stamt uit een muzikaal gezin en was al jong een pianotalent. Haar vader Carolus Leenhoff was cellist en stadsbeiaardier in Zaltbommel. ,,Suzanne moest naar Parijs om geld te verdienen”, vertelt Lineke Lever. ,,Ze was achttien jaar en eigenlijk had ze er geen trek in om daar te werken, maar er was een aardappelziekte in Nederland en enorme armoede. De ingang naar Parijs was dat haar oma daar al woonde. Later vertrokken ook haar moeder en broers erheen. In Parijs kwam Suzanne in 1840 in contact met de moeder van Édouard Manet die een pianojuf zocht voor haar drie jonge zonen.”
Zaltbommel
Oihana Aristizabal Puga: ,,Manets vader had liever dat Édouard rechten ging studeren. Maar zijn zoon was een man die voor zijn dromen vocht en gewoon doorging met tekenen en schilderen. Hij werd verliefd op Suzanne en trouwde met haar in Zaltbommel. Zijn familie verwachtte dat hij een Frans meisje uit een goed milieu zou trouwen en niet een struise deerne uit Holland.”
Over het liefdesleven van Édouard en Suzanne Manet is veel geschreven. Hij was een womanizer. Puga:,,Zij vond het niet erg dat hij vreemdging. Suzanne had zelf namelijk een kind van een ander.” Lever: ,,Zij moet in de muziekscene van Parijs de beroemde violist Gustave-Adolphe Koëlla tegengekomen zijn. Daar ging ze een nachtje mee uit. Bij de burgerlijke stand staat dat hij de vader is van haar zoon Leon. Manet kon geen kinderen krijgen (hij was onvruchtbaar door syfilis, red.) maar hij heeft Leon wel als zijn eigen zoon opgevoed. Dat werd door iedereen geaccepteerd.”
La Lecture
De Manets waren geliefd in de kunstwereld van Parijs. Thuis hielden ze soirees waar Suzanne haar concerten kon geven. Lever: ,,Zo’n avondpartij vormt ook het idee voor ons programma ‘La Lecture’. Offenbach kwam bij de Manets over de vloer en wij spelen een stuk van zijn hand. We laten muziek horen van Wagner want daar hield het Suzanne heel erg veel van. Ook muziek van Gustave-Adolphe Koëlla valt te beluisteren en werk van haar vader Carolus Leenhoff.”
Puga: ,,We lezen gedichten voor van schrijvers en delen uit lieve brieven die Eduard aan zijn vrouw schreef. Op toneel zijn ook replica’s van schilderijen te zien.” ‘La Lecture’ wordt afgesloten met muziek van Jean Baptist Faure (1830-1914) niet te verwarren met componist Gabrielle Fauré (1845-1924). Lever: ,,Jean Baptist was Frankrijks beroemdste zanger die het werk van Manet verzamelde en zich ook door hem liet portretteren. Hij heeft ook composities geschreven, onder andere aria’s die wij als afsluiter gebruiken. De muziek is gearrangeerd door Willem van Merwijk.” www.cellopiano.nl