Verdieping zoeken in theatervoorstelling Wat nou oud?

In de tragikomische voorstelling ‘Wat nou oud?’ nodigt een talkshow twee gepensioneerde acteurs uit om hun beroemde act nogmaals op te voeren. De stress slaat toe bij het duo: kunnen ze het nog wel?

‘Wat nou oud?’ (2018) is geschreven door Wannie de Wijn en wordt gespeeld door Bruun Kuijt en Jan Elbertse. ,,We hebben de voorstelling redelijk veel opgevoerd, ook vorig jaar, maar toen kwam er weer een lockdown”, zegt acteur en regisseur Bruun Kuijt. Helemaal zonder theaterwerk heeft hij het afgelopen half jaar echter niet gezeten. ,,Momenteel ben ik bezig met een muziektheatervoorstelling over Charles Dickens met tweede- en derdejaars studenten van de Fontys Hogeschool in Tilburg. En net heb ik een eenakter geschreven als eerbetoon aan acteur Bram van der Vlugt, die in december is overleden aan Corona. Dat stuk gaan we spelen op Theaterfestival de Parade. Ik belde Bram begin december nog op voor een klus, maar hij kon toen niet: ‘Ik ben aan het ‘Sinten’, zei hij. Een week later was hij dood. We hadden nog hele mooie plannen.”

Acteursechtpaar

Het stuk ‘Wat nou oud?’ gaat over een bejaard acteursechtpaar dat met pensioen is. Deze twee mannen vormden ooit een beroemd duo, met name vanwege een speciale act die ze opvoerden. Op een dag wordt het stel gevraagd voor een dagelijks televisieshow, om deze act nog eens te spelen. ,,Het duo komt in de studio aan en hoort dat de act binnen een minuut gedaan moet worden. Maar die snelheid hebben ze niet meer en raken enorm in paniek. Maar dan komt er een plotwending, die ik niet ga verklappen.”

Kuijt stamt uit het geboortejaar 1957. Ook hij ervaart dat hij een senior is. ,,Je realiseert je, dat er een zes in je leeftijd zit. Dat doet iets raars met je alsof je in een andere categorie bent beland. Ik vind het helemaal niet erg om ouder te worden, maar wel vervelend dat je kwaaltjes begint te krijgen. Oud voel ik me niet; het is een ander segment in je leven.”

Wannie de Wijn

Elbertse kwam met het idee voor deze voorstelling. ,,Jan had als eerste last van het ouder worden. Hij is drie jaar ouder dan ik. Mensen begonnen grapjes te maken over zijn leeftijd en dat vond hij niet leuk. Acteur en toneelschrijver Wannie de Wijn schreef deze voorstelling speciaal voor ons.” De Wijn (1961) lijdt al een aantal jaren aan de ziekte van Parkinson. ,,Hij zei toen: ‘Ik wil het wel schrijven voor jullie nu ik zelf ervaar, hoe het is om in korte tijd ineens veel ouder te worden’.”

De stukken van Wannie de Wijn vindt Kuijt heel fijn om te spelen. ,,Hij schrijft zijn teksten vanuit zijn eigen auteurschap. Er zit veel humor in en altijd een relativerende laag.” Het decor van ‘Wat nou oud?’ is minimaal. ,,Drie stoelen staan er. Eigenlijk zijn wij zelf het decor. Op de speelvloer hebben we nog een kamer uitgezet. En af en toe verkleden we ons. Er is een scène waarin een van ons een trouwpak van dertig jaar geleden aantrekt; het past niet meer zo goed. Dat geeft wel de nodige humor.”

De twee mannen hebben in het stuk een homoseksuele relatie. ,,Maar het homo-zijn is niet waar het stuk over gaat.” Kuijt vertelt dat de twee al een lange maar enigszins uitgebluste relatie hebben, want een van de twee wil nooit meer iets. ,,Door wat er allemaal gebeurt weten ze elkaar ook weer terug te vinden. De liefdevolle band die nooit echt verdween, wordt weer aangetrokken. Iedereen met een langdurige relatie zal zich erin herkennen.”

Een ander thema in ‘Wat nou oud?’, is het snelle tempo in praatprogramma’s. ,,Het moet allemaal snel, sneller, snelst. De twee mannen ageren tegen die snelheid. Dat zegt natuurlijk iets over hun eigen traagheid, maar ook over het feit dat er geen enkel moment is voor verdieping. Alles bij elkaar is het een heerlijke voorstelling om te spelen.”

‘Wat nou oud?’ geschreven door Wannie de Wijn. Spel: Bruun Kuijt en Jan Elbertse. Regie: Allan Zipson.

Heb je dit artikel met interesse gelezen? Steun mij en doneer!

Vogel Coco durft te vliegen met Marianne van Houten

In de muzikale kindervoorstelling ‘Coco kan het!’ neemt theatermaakster Marianne van Houten de kinderen spelenderwijs mee de natuur in. Daar wonen kriebelbeestjes en het lieve vogeltje Coco.

‘Coco kan het!’ is gebaseerd op het gelijknamige prentenboek van Loes Riphagen, die het leuke verhaal geschreven en geïllustreerd heeft. ,,Het gaat over het jonge vogeltje Coco dat niet durft te vliegen”, vertelt Marianne van Houten. ,,Ik heb het thema natuur aan de voorstelling toegevoegd om het verhaal wat theatraler te maken. Ook speel ik zelf een personage dat niet in het boek voorkomt. Die gaat voor het eerst alleen kamperen in de natuur. Ik durf niet alles en zo krijg je een mooie parallel met Coco.”

Nijntje

Van Houten heeft zang (pop en jazz) aan het Artez conservatorium gestudeerd. ,,Na mijn afstuderen (2005) rolde ik meteen in het kindertheater.” Een bekende kindertheaterproductie op haar repertoire is ‘Nijntje op de fiets’.  ,,Wel ben ik altijd blijven zingen, onder andere bij de hulporganisatie Diva Dichtbij. Belangrijk voor mij in dit vak is dat ik echt verbinding voel met het publiek, waar ik altijd energie van krijg. Een heel groot publiek van 1000 man maakt mij niet gelukkig. Vijftig lachende peuters die opgaan in mijn verhaal en zo puur reageren, daar word ik heel blij van.”

In de voorstelling spelen de insecten en de natuur een grote rol. ,,Omdat het boekje overheersend groen is, heb ik die kleur in het decor en de kleding ook laten terugkomen. Ik heb alles zelf gemaakt. Coco is gemaakt van vilt. Eerst wordt hij verbeeld als hij net uit het eitje komt, daarna als een klein vogeltje en vervolgens vliegt hij. Dan zit hij aan een hengeltje met elastiek.”

Gekkigheid

De liedjes en de muziek heeft ze ook zelf geschreven. ,,Je hoort onder andere een liedje over kriebelbeestjes waarvan de kinderen moeten raden welk beestje dat is.” Van Houten zegt dat ze van fysiek spel houdt. ,,Vooral van slapstick. Je kunt wel wat gekkigheid verwachten. Zo ren ik tien rondjes om het decor heen omdat ik achtervolgd word door een beestje. Of probeer ik in een tentje te kruipen dat eigenlijk te klein is.”

‘Coco kan het!’ kent genoeg interactie. ,,In het boekje geeft de moeder van Coco hem een schopje uit het nest zodat hij gaat vliegen. In de voorstelling springt Coco uit het nest omdat ik met de kinderen een plan bedenk om Coco te laten schrikken. We roepen dan met z’n allen ‘boe!’.” De voorstelling is zeker niet eng. ,,Met de kinderen heb ik het over moed: wat je niet durft en wat je daar dan aan kan doen. En dat is vooral grappig.”

‘Coco kan het!’ (2+) van Marianne van Houten. ‘Coco kan het’ is gebaseerd het gelijknamige Prentenboek van het jaar, geschreven en geïllustreerd door Loes Riphagen. De voorstelling is speciaal gemaakt voor de Nationale Voorleesdagen 2021.

Dit artikel met interesse gelezen? Waardeer het!

 

 

Durf mij in het diepe te gooien

Tachtig geplande optredens van zijn cabaretvoorstelling ‘Vlees, vis, wal en schip’ zag Andries Tunru in 2020 vanwege het coronavirus uit zijn agenda verdwijnen. Maar Tunru komt nu met zijn nieuwe cabaretprogramma ‘In Theorie’; wederom met sterke verhalen en gevatte grappen.

Heel negatief is Andries Tunru (1991) niet over het laatste jaar: ,,Het was best wel goed; ik kan niet anders zeggen. Natuurlijk: toen Corona vorig jaar uitbrak was er even paniek. Maar al snel ben ik livestreamvoorstellingen gaan geven en van de zomer heb ik bij mensen thuis in de tuin opgetreden. Hartstikke leuk was dat.”

Tunru’s cabarettalent, dat vergeleken wordt met dat van Freek de Jonge, Youp van ’t Hek en Herman Finkers, ontwikkelde zich al vroeg. ,,Ik was al jong de klassenclown en ik wilde iets creatiefs doen; vooral iets op toneel.” Na zijn middelbare school in Culemborg studeerde Tunru psychologie in Utrecht en speelde hij studentencabaret. Hij werd echter moe van in de collegebanken zitten. ,,Ik dacht: als er een beroep is dat ik altijd heb willen doen, dan was dat cabaretier zijn. Toen deed ik auditie bij de Koningstheateracademie in Den Bosch en werd ik aangenomen. Mijn bachelor psychologie heb ik nog wel gehaald.”

De Slimste mens

Nadat de tour van zijn eerste cabaretshow ‘Vlees, vis, wal en schip’ niet doorging werd hij gevraagd voor het spelprogramma ‘De slimste mens’. Hij werd tweede achter Rob Kemps (Snollebollekes). ,,Voor mij was het een grote wens om in dit programma te komen. Ik ben dol op spellen. Het heeft zeker mijn bekendheid buiten het theater enorm vergroot. Dat is heel apart om te merken.”

Ook in het circuit van improvisatietheater heeft de cabaretier bekendheid vergaard. Samen met Stefan Hendrikx vormt hij het duo ‘Beperkt Houdbaar’. In 2018 en 2019 waren zij Nederlands Kampioen Improvisatietheater. Hij legt uit dat bij een cabaretprogramma de meeste grappen en verhalen van tevoren vastliggen. ,,Soms verdraai je een woord om te kijken of iets beter werkt. Maar bij improvisatie weet je niet waar het publiek mee komt. Elk onderwerp is een verrassing. Improviseren is altijd leuk en ik durf mezelf in het diepe te gooien. Ik weet dat, als ik met niks op een podium sta, er ook een voorstelling uit kan komen.”

In Theorie

Tunru omschrijft zijn nieuwe voorstelling ‘In Theorie’ bondig: ,,De voorstelling vertelt het verhaal hoe ik mijn psychologie-diploma onder het stof vandaan trek. Dat ik een grondige hekel heb aan het verenigingsleven is één verhaal.” Hij kan niet wachten dat de theaters weer opengaan. ,,Het communiceren, de interactie met meer mensen, dat gaat beter als je ze echt voor je hebt.”
‘In Theorie’ door Andries Tunru. www.andriestunru.nl

Dit artikel met interesse gelezen? Waardeer het met een gift?

Hallo Bandoeng hier Loulou Rhemrev

Actrice Loulou Rhemrev is altijd geïnteresseerd geweest in haar Indische roots. Haar getraumatiseerde vader kon haar niets vertellen totdat ze de gelegenheid kreeg om haar solovoorstelling ‘Hallo Bandoeng’ te maken. Hierin speelt ze een Indische telefoniste van Radio Kootwijk die verdwaalde familieberichten uit de ether ontvangt.

Loulou Rhemrev studeerde in 1990 af aan de toneelacademie van Maastricht. Ze speelde in verschillende televisieproducties als ‘Schiet mij maar lek’ met acteur Peter Lusse, en in ‘GTST’. Naast haar freelance acteerwerk is ze verbonden aan theatergroep TheaterMakers Radio Kootwijk. ,,Bij deze groep heb ik geleerd om een persoonlijk verhaal te vertellen”, zegt Rhemrev. ,,Ze wilde graag dat ik een korte solostuk schreef. Het was een mooie aanleiding om mijn Indische erfenis uit te pluizen.”

Jappenkamp

Rhemrev kan haar voorouders tot 300 jaar geleden traceren in Nederlands-Indië. ,,Ze vormden een mix van zoveel culturen. Na de Tweede Wereldoorlog kwamen veel Indische mensen naar Nederland. Ze kwamen in een vreemd land, moesten zich aanpassen en vochten voor hun toekomst.”  De ellende die ze hebben meegemaakt probeerden ze te vergeten.” Zo ook de vader van Rhemrev. Als twaalfjarige jongen heeft hij in een jappenkamp gezeten en raakte daar getraumatiseerd. ,,Je voelde altijd dat er een geheim was. Mijn vader wilde niet over vroeger praten; dan werd hij boos. In mijn leven werd dat zwijgen een barrière.”

Om toch de verhalen van haar vader te weten te komen voor ‘Hallo Bandoeng’, liet ze haar vader interviewen door haar echtgenoot. ,,Op die manier kwam het minder dichtbij. Ik vertel in mijn voorstelling het verschrikkelijke verhaal dat hij als jongen bij een Indonesisch ziekenhuis wagens moest ruimen met afgehakte ledematen. Wat doet dat met een kind?” De actrice vindt dat onverwerkte trauma’s overgedragen kunnen worden op de kinderen van de slachtoffers. ,,Het is belangrijk om je vreselijke ervaringen te delen, omdat het dan helend werkt.”

Hallo Bandoeng

Locatie Radio Kootwijk werd voor Rhemrev de inspirerende plek om ‘Hallo Bandoeng’ te maken. ,,Op deze plek werd in 1929 voor het eerst via een radioverbinding contact gelegd met Bandung. Dat mensen in Nederlands-Indië rechtstreeks contact konden hebben met familie hier in Nederland, was een wonder!” Ze vertelt over haar personage, een Indisch telefoniste die al veertig jaar lang geluiden en berichten van haar familie probeert op te vangen uit de ruimte, die ooit zijn verstuurd, maar nooit zijn aangekomen. ,,Voor mij is het een metafoor voor al die verhalen die nooit zijn verteld. De telefoniste pluist zelf haar geschiedenis uit en dan opeens worden de personages en hun levensverhalen ook duidelijk.” De kijker zal nadenken over de vraag: wat neem je mee van je ouders en wat geef je door aan je kinderen? ,,De boodschap: Blijf niet in je geschiedenis  hangen, maar ontken hem ook niet. Voor mij werkte het schrijven van het stuk louterend. Ik heb een heel andere relatie gekregen met mijn vader; je herkent beter de emoties.”

‘Hallo Bandoeng’ van Loulou Rhemrev. www.loulourhemrev.nl

Dit artikel lees je gratis. Wil je het waarderen?

Het Larense toneelgezelschap De Papegaai bestaat 100 jaar!

Het was de Larense apothekeres mejuffrouw Westerling die in november 1920 met genodigden een literaire club wilde vormen. Aanwezige mejuffrouw E. van der Bergh Eijsenga kwam ook met het idee voor een toneelclub. De naam ‘De Pagegaai’ werd bedacht want ‘toneelspelers zijn na-praters van het leven’. Voorzitter Niels Onkenhout: ,,Het tijdsbeeld van de twintiger jaren was dat zich allerlei bevlogen kunstenaars uit Amsterdam en andere delen van het land vestigden in het charmante o zo arme boerendorpje Laren.”

Met name dames met een culturele achtergrond uit de bovenlaag van de bevolking werden lid van De Papegaai. In Hotel Hamdorff werd in 1921 de eerste voorstelling opgevoerd: ‘Speculanten’ van Willem Schürmann.  Het werd het begin van een amateurtoneelgezelschap dat decennialang toneelstukken op hoog niveau op de planken zou zetten. Tot nu toe voert het gezelschap gemiddeld twee voorstellingen per jaar op. Het gaat om een mix van blijspelen en drama’s, van ‘De Vrek’ van Molière tot ‘Festen’ van Thomas Vinterberg, met altijd een leidende beroepsregisseur. De vaste regisseur was tot 1947 Ko Arnoldi, en de oprichter van het Rotterdams Toneel.

Anna Singer

Nadat De Papegaai vanwege de Tweede Wereldoorlog enkele jaren ‘op stok’ was geweest werd het toneelleven weer opgepikt. In 1956 opende Mevrouw Anna Singer het gelijknamige museum en als groot bewonderaar van de De Papegaai liet ze de concertzaal geschikt maken als theaterzaal. Wel stelde ze toen de voorwaarde dat alle voorstellingen van het gezelschap in Singer moesten plaatsvinden.
De geboren en getogen Blaricummer Onkenhout is opgegroeid met De Papegaai. Twee generaties voor hem zaten al bij het toneelgezelschap. ,,Er werd meeslepend toneel gespeeld in die tijd. De generatie van de oorlog miste het toneel enorm.” De voorzitter noemt namen van regisseurs die prachtig innoverend toneel op de planken brachten. Regisseurs als Bob van der Laaken, Ko van den Bosch en Mieke Verstraete. ,,Eind jaren vijftig wilden we vernieuwend zijn en dus werd er gestart met cabaret. Leden, zoals mijn ouders, gingen zelf liedjes schrijven en sketches. Daar namen dan mensen aan deel die later bekend werden zoals actrice Sjoukje Hooymaayer (‘Zeg ‘ns Aaa’) en schrijver Herman Pieter de Boer.”

Joop van den Ende

In 100 jaar ontwikkelde De Papegaai zich tot een multidisciplinair amateurgezelschap met een groot cultureel aanbod. Zo werd in 1963 het jongerentoneel (Jonge Papegaai) opgericht en kreeg De Papegaai een heus cabaret en later het diner chantant: ‘De Gevulde Papegaai’. Anno nu telt de toneelclub duizend leden waarvan gemiddeld vijftig leden actief deelnemen aan een productie. ,,Er is een vaste trouwe groep van technici. Carla Janssen Höfelt maakt bij ons altijd prachtige decors. Zij is bekend van de musicaldecors die ze maakt voor onder andere Joop van den Ende.” Nieuwe spelers, vooral kinderen, krijgen bij De Papegaai altijd een kans te komen spelen. ,,Daarom is er een grote mix van jong en oud, waarmee we ook de aandacht trekken van een breed publiek uit het Gooi en een onderdeel zijn van die gemeenschap.”

Weet de voorzitter nog spannende anekdotes? ,,We hebben een keer een stuk gespeeld waarbij de hoofdrolspeler een alcoholprobleem had en dat dan de regisseur door omstandigheden de rol moest overnemen. Dan heb je wel even paniek, maar het stuk moest toch gespeeld worden.” Warme herinneringen heeft hij aan ‘The Play That Goes Wrong’ (Het Toneel Stuk opgevoerd in 2015, regie Kevin Hassing). ,,Dat gaat over een toneelgezelschap waar alles fout gaat. We zijn deze komedie destijds met het bestuur in Londen gaan bekijken. Dat was zo leuk. Bij ons werd dat een groot succes met telkens uitverkochte zalen.”

De Papegaai geeft een lustrumwijn en lustrumboek uit: www.depapegaai.com.

Kunt u dit artikel waarderen? Doneer:

Copyright © Dandelion by Pexeto