Kracht van de eenvoud

pim pam paars

In de peutervoorstelling ‘Pim Pam Paars’ komen vierkante, driehoekige en ronde vormen in basis kleuren tevoorschijn tegen een zwart achterdoek. Het resultaat is grappig mimetheater. Het wordt gemaakt en gespeeld door Suzanne Bakker en Rianne Meboer. Het duo liet zich inspireren door abstracte kunst en het televisieprogramma ‘Tik Tak’.

Beide kunstenaars zijn verbonden aan Theaterstraat, een collectief van theatermakers. Theaterstraat ontwikkelt diverse kunstprojecten voor, over en met mensen uit Amsterdam-Noord. Rianne Meboer is naast actrice ook regisseuse en geeft theaterles op middelbare scholen, onder meer in de Bijlmer. ,,We wilden allebei iets doen met abstracte kunst”, zegt Meboer. ,,Ook wilden we graag een voorstelling maken voor heel jonge kinderen.”

In ‘Pim Pam Paars’ spelen simpele vormen in basic kleuren de hoofdrol. ,,Stel je puur een rood rondje voor dat tevoorschijn komt uit een zwart decor of een blauw vierkant wat ergens vandaan getrokken wordt. Peuters zitten nog in de fase van abstract denken. Die hoeven niet per se een verhaaltje.”

Twee turven hoog

Voor expertise over peutertheater zijn de artiesten een samenwerking aangegaan met het kinderfestival in Almere ‘Twee turven hoog’. ,,We hebben expres in peuterspeelzalen in Amsterdam-Noord gerepeteerd; voor de ogen van onze doelgroep. We hadden toen vragen als: Wanneer ik een geluid maak, vinden ze dat dan überhaupt wel leuk? Kruipen ze niet weg omdat het saai is? Deze doelgroep was heel nieuw voor ons.”
‘Pim Pam Paars’ is geïnspireerd op kunstwerken van moderne schilders als Kazimir Malevitsj en Wassily Kandinsky, en het kinderprogramma ‘Tik Tak’.
,,De vormgeving komt deels voort uit onze eigen liefde voor de kunst van deze schilders. Zij werken met primaire kleuren. Mondriaan doet dat ook, maar die is weer heel rigide; heel strak. Terwijl bij Wassily Kandinsky de schilderijen lijken te bewegen als je ernaar kijkt.”

In de voorstelling spelen Bakker en Meboer ook twee museumbezoekers die kijken naar kunst en doen alsof ze er verstand van hebben. ,,Je maakt een voorstelling als deze voor de kinderen en de ouders. De scène van kijken naar kunst begrijpen ouders heel goed en die vinden dat dan heel komisch. De kleine kinderen vinden de geluiden dat we maken als we naar kunst kijken weer heel grappig.”

Tik Tak

De inspiratie van het programma ‘Tik Tak’ (1981-1991) heeft een andere oorsprong. De Belgische televisiemaker Mil Lenssens zag hoe gebiologeerd zijn peuterkind naar de lottotrekking keek. ,,Hij maakte toen dit programma met korte clipjes afgewisseld met geometrische vormpjes: het Tangram-idee; figuurtjes die telkens iets anders vormen. Vrij eenvoudig in beweging en elementair in vorm. En rustgevend.” Er wordt een vergelijking getrokken met het BBC-kinderprogramma de ‘Teletubbies’. ,,Daar is de zon de zon en kent elke aflevering een verhaallijn; die heeft ‘Tik Tak’ niet. Zo zijn er in ‘Pim Pam Paars’ net als in ‘Tik Tak’ meer scènes die slechts een beweging of een beeld laten zien. Het stelt niet veel voor, maar je kunt daardoor wel je eigen emotie of fantasie gebruiken. Het is ook wetenschappelijk bewezen dat juist abstracte kunst een hele positieve bijdrage heeft op ontwikkeling van jonge kinderen.”

Meboer gelooft in de kracht van de eenvoud. ,,Je kunt ook genieten van simpele vormen en kleuren. Peuters komen al heel vroeg in aanraking met de IPad en ze zien drukke televisieprogramma’s waarin alles snel moet bewegen. Zonder te willen moraliseren durf ik wel te zeggen dat kinderen zo het gevoel verliezen te mogen te vertragen en zich te vervelen. Kinderen mogen rust voelen. Als je je kind niet leert dat het zijn aandacht ook kan vasthouden op iets eenvoudigs, dan lukt dat later ook niet. Het mooie van een theatervoorstelling is dat je niet kan weg zappen, je kunt ons niet uitzetten. Op toneel zijn we er honderd procent voor de kinderen en ouders. Je hoeft dus 45 minuten lang alleen maar te kijken.”

Na afloop van de voorstelling kunnen kinderen op het podium nog spelen met vormen die speciaal voor hen gemaakt zijn. ,,Ze gaan de driehoeken of vierkanten stapelen of verplaatsen. Soms gaan ze er ook op staan! We zijn telkens verbaasd hoe lang kinderen bijvoorbeeld met een vierkant kunnen spelen. Het heeft geen oogjes, het geeft geen licht en het maakt geen geluid. Maar als een kind naar huis moet, dan wil het soms het simpele vierkant bij het weggaan niet loslaten. Wat dat betreft is onze boodschap dan wel geslaagd.”

Peutervoorstelling ‘Pim Pam Paars’.  Spel en concept door Suzanne Bakker en Rianne Meboer. Regieadvies: Paul van der Laan en Tjebbe Roelofs. www.vanaf2.nl

Dit artikel lees je gratis. Wil je mij steunen?

Bariton Raoul Steffani brengt vrolijke Beethoven liederen

Steffani Raoul

Ludwig van Beethoven (1770-1827) staat door zijn 250e geboortejaar volop in de belangstelling. Muziekensemble de Van Swieten Society eert de componist met ‘Beethovens Valentijn’; een concertprogramma waarin onder andere de liederencyclus ‘An die Ferne Geliebte’ zal klinken. Uitgevoerd door muziektalent bariton Raoul Steffani (1992).

De agenda van Steffani zit bomvol. Vooral met het repeteren en instuderen van verschillende concerten. ,,Met Daan Boertien als begeleider, heb ik een  recital bij een prijsuitreiking (besloten) in de kleine zaal van de Hamburgse Elbphilharmonie. Dat is heel spannend; ik heb er nog nooit opgetreden. Het is een prachtig gebouw. Daarna begint de Beethoven-tournee.”

Wenen

De bariton met zijn prachtig dictie en heldere stem studeerde bij Xenia Meijer en Margreet Honig. Hij behaalde zijn master aan het Conservatorium van Amsterdam en ging op zijn 21e verder studeren in Wenen. ,,Voor klassieke muziek is dit de meest interessante stad; ook vanwege de historie. Je loopt als het ware tussen de componisten. Het conservatorium waar ik op zat (Universität für Musik und darstellende Kunst) is een van de beste conservatoria van de wereld. Het niveau is hartstikke hoog.”

Hij kreeg daar, naast masterclasses, ook les van een van zijn inspirators: de bekende bariton Thomas Hampson. ,,Die heeft zich bekwaamd in zowel de liedkunst als in de opera. Hij is een goede docent.” Steffani wordt gekenschetst als het talent voor het lied. ,,Met liedkunst ben ik inderdaad het meest in de spotlights gekomen, maar dat is niet het enige wat ik doe. Van 2016-2018 was ik lid van de Dutch National Opera Academy en heb ik mij goed verdiept in de opera. Volgend jaar doe ik naast liedrecitals ook twee grote operaproducties: een Wagner en een Britten.”

Van den Ende Foundation

Naast allerlei prijzen zoals Dutch Classical Talent, het Prinses Christina Concours en de Elisabeth Evertsprijs werd hij vorig jaar gekozen tot Artist in Residence. ,,De pers volgt een jaar lang verschillende jonge musici en kiest dan de meest interessante. Het is als een ridderorde. Door dat residentschap kreeg ik van de Van den Ende Foundation, die me al eerder ondersteunden met studiebeurzen ook nog een stipendium. Ik kon toen de programmering naar een hoger plan tillen, onder andere met een Carmina Burana in Paradiso. Dat gaf mij een enorme artistieke impuls.”

Hij is regelmatig te zien en te horen op televisie en radio. Heeft hij geen slapeloze nachten van het gevoel zich telkens te moeten bewijzen? ,,Ik probeer niet zo veel bezig te zijn met mezelf te bewijzen.  Ik lig eerder wakker van de planning. Je probeert toch zo optimaal voorbereid zijn.”

Terug naar ‘Beethovens Valentijn’. De titel refereert aan Valentijnsdag en ook aan Beethovens liefdesleven dat vooral onbeantwoorde liefdes kende; met name vrouwen van boven zijn stand. Steffani zingt de liederenreeks ‘An die Ferne Geliebte’ ,,Dit was de allereerste cyclische liederenreeks. Mozart heeft ook liederen geschreven, maar Beethoven schreef deze liederen met een doorlopend verhaal en met een kop en een staart.”

Gevoel van verlangen

Hoe zing je deze liederen van Beethoven? ,,Het raamwerk is er: de tekst en de muziek. Het hangt er vooral van af hoe ik bepaalde dingen interpreteer, hoe geef ik met mijn stem en kleur invulling aan de tekst en muziek. Als ik er bij Beethoven iets speciaals eruit wil lichten, dan is dat wel het gevoel van verlangen. Of de liefde nu wel of niet beantwoord wordt.”

Op het concert speelt het muziekensemble een piano- en een strijkkwartet en zingt de jonge zanger ook enkele ‘Schotse en Ierse liederen’ van Beethoven. ,,Dat laat weer een andere Beethoven zien. Het zijn vrolijke liederen, zelfs enkele drankliederen. Ja, om het alcoholgebruik stond Beethoven ook bekend.” Steffani zal tevens een van de uitdagendste liederen uit het liedrepertoire zingen: ‘Adelaide’ ,,Dat lied is vocaal technisch veeleisend en het is een van de mooiste liederen die geschreven is. Het raakt zo mooi die emoties van verlangen en pijn.”

Of de zanger ooit klaar zal zijn met het leren van zijn vak? ,,Je bent nooit klaar. Er is altijd nieuw repertoire in te studeren. Bovendien je stem verandert alleen maar omdat je ouder wordt. Fischer-Dieskau heeft bijvoorbeeld ‘Winterreise’ wel meerdere malen opgenomen. Hij kreeg in de loop van de jaren een ander inzicht of was toch niet tevreden met de vorige opname.”  Steffani kijkt zelf met een nuchtere blik naar de toekomst. ,,Ik hoop dat ik met toewijding en liefde bezig kan blijven met het vak. Met het geven van veel mooie concerten met fijne collega’s. Maar hoe alles gaat lopen dat weet je niet. Je moet hard werken en de rest komt van zelf.”

‘Beethovens Valentijn’ door de Van Swieten Society met bariton Raoul Steffani. Tournee van 15 februari tot 12 maart 2020. www.raoulsteffani.com

Vond je dit interview uit 2020 interessant? Waardeer het:

Kleine vuurtorenwachter is schaduwen op een tentendoek

Kleine Vuurtorenwachter

De kindervoorstelling ‘De kleine vuurtorenwachter’ speelt zich af in een grote witte tent. De twee jonge acteurs Peter Boven en Mika But brengen een verhaal met schaduwen- en schimmenspel. Het gaat over Sylke die vuurtorenwachter wordt en op zeereis gaat met een walvis. Een vertelvoorstelling voor kinderen over afscheid nemen, liefde en moed.

Mika But (1998) zit in het afstudeerjaar van Artez, de Hogeschool voor de Kunsten in Zwolle. Hij studeert voor theaterdocent en werkt al als professioneel acteur. Hij is geboren in het Friese dorpje Oosterwolde aan de grens met Overijssel. De eerste keer dat de jonge acteur gegrepen werd door toneel was bij de musical in groep acht op de basisschool. Hij had de hoofdrol in de schoolvoorstelling ‘Duff en Cool’, die ging over buitenbeentjes en wel of niet populair zijn. ,,De personages waren een verzameling kippen en hanen”, vertelt Mika But. ,,Een van de hanen, Haantje Duff, is te laat geboren en heeft ook nog eens een slappe hanenkam. Die rol mocht ik spelen en dat was werelds.” But was zelf ook een buitenbeentje. Hij had haar tot over zijn schouders. ,,Als je dan op ballet zit en niet aan voetbal doet dan wordt er op school wel naar je gekeken.”

Artez

Na de middelbare school twijfelde hij of hij wel of niet theater wilde gaan studeren. Er was enige haast bij, want hij zat als student bij de laatste lichting die recht had op een basisbeurs. ,,Ik nam toch een tussenjaar en kwam bij Theatergezelschap Garage TDI in Assen terecht, een avontuur dat mij voorbereidde op een hbo-opleiding theater. Daar is het vlammetje echt hard gaan branden en zo ben ik later bij Artez beland.” Met zijn eigen theatercollectief ‘De mooie meisjes’ maakt hij verteltheatervoorstellingen op locatie.  ,,Voorkeur voor een bepaald plek binnen theater heb ik niet echt. Of het nu spelen of regisseren is, beide disciplines dagen mij uit en vind ik prettig om te doen.”

Vorig jaar belandde hij bij theaterbureau Valentijn Productiehuis voor ‘De kleine vuurtorenwachter’. ,,Eerst speelde Sjoerd van Capelleveen en Job Kühlkamp de  ‘Vuurtorenwachter’. Die jongens hebben dezelfde opleiding gedaan als ik, zijn ook goede vrienden en Sjoerd is bovendien mijn huisgenoot. Ze kregen het te druk met andere producties en Sjoerd vroeg of ik de voorstelling niet wilde overnemen. Peter Boven en ik hebben toen auditie gedaan en we werden beide aangenomen. Heel gaaf was dat.”

Hoge Noorden

Artistiek leider Elly Bakker heeft het concept bedacht voor ‘De kleine vuurtorenwachter’ en regisseuse Sabine Osinga werkte het uit. ,,De opa van Sylke is een vuurtorenwachter en die komt helaas te overlijden. De jongen wordt dan de nieuwe vuurtorenwachter. Bij een grote storm raakt Sylke op zee en hij probeert een walvis te redden. De walvis neemt hem dan mee naar het hoge noorden zonder dat Sylke precies weet waarom. In het hoge Noorden wacht hem een verrassing. Zijn moeder werkt in een ijssalon en verkoopt ijs aan toeristen die op het eiland komen. Waar zijn vader is, dat is een beetje onduidelijk. De mensen zeggen dat hij is verdronken. Niemand praat erover.”

Sylke is een moedig mannetje, vertelt But. ,,Sylke maakt in een korte tijd een bijzondere ontwikkeling door. Het is niet niks zomaar vuurtorenwachter te worden. Zijn opa, van wie hij zielsveel houdt, komt te overlijden. Doodgaan dat hoort bij het leven.”

Schelpenketting

De voorstelling, waarin veel wordt verteld, is desondanks niet statisch. ,,Op het tentendoek projecteren we op verschillende manieren schaduwen en schimmen. Dat gebeurt heel snel. Er is onder andere accordeonmuziek, die het geheel ondersteunt.” Beide spelers vertolken verschillende rollen. ,,Ik speel de rol van verteller, van opa en van Sylke. Peter speelt de vader en ook hij is soms verteller en ook Sylke. Hoe we dat doen? Als ik zeg: ik ben opa, dan ben ik het. Als Sylke dragen we zichtbaar een schelpenketting. Wanneer iemand de ketting om heeft, dan is diegene Sylke. Als de kinderen aan het einde van de voorstelling naar buiten gaan, krijgen ze allemaal een eigen stukje geluk in de vorm van een schelpje mee. Dan komt er zo’n golf van ontlading van reacties! Erg leuk.”
Een opa die doodgaat, een zeereis met een walvis dat lijkt eng? ,,Er zit een vrij heftige storm dat kan best spannend zijn. Maar jeugdtheater mag spannend zijn. Het wordt anders als het echt eng is. Maar waar kinderen op het puntje van hun stoel zitten en meegaan in het verhaal, dan is deze voorstelling niet eng.”

‘De kleine vuurtorenwachter’ 4+. Door Peter Boven en Mika But. Regie: Sabine Osinga. Idee: Elly Bakker. Producent: Valentijn Productiehuis. www.valentijn-productiehuis.nl

Dit artikel leest u gratis. Kunt het waarderen? Doneer!

Viride Kwartet is krachtig en jeugdig

Viride Kwatet

Jong en veelbelovend is het Viride Kwartet. Het bestaat nog geen twee jaar maar heeft alle potentie om zich te ontwikkelen tot een toonaangevend kamermuziekensemble. In 2018 behaalde het Viride Kwartet de tweede prijs op het Prinses Christina Concours en daarna werd hen een beurs toegekend uit het Kersjesfonds. Ze traden al op bij Podium Witteman.

De leden van het Viride Kwartet kennen elkaar van de School voor Jong Talent van het Koninklijk Conservatorium in Den Haag. Het bestaat uit Salomé Bonnema (2001) en Iris Kengen (2000) op viool, Sedna Heitzman (2000) op altviool en cellist Jurre Koopmans (2002). De violistes en de altvioliste zitten in het eerste jaar van het Haags conservatorium.  In de talentenklas kregen ze les van Koosje van Haeringen. Koopmans zit in zijn examenjaar op de havo en krijgt celloles van Lucia Swarts.

Prinses Christina Concours

Iris Kengen vertelt enthousiast dat zij en Bonnema in de talentenklas al graag kwartet wilden spelen en op zoek waren naar een altviolist en cellist. ,,Het was niet iets vast,” zegt de negentienjarige violiste. ,,Maar we kwamen erachter dat kwartetspelen erg leuk was. Eens per week kwamen we bij elkaar en zo nu en dan hadden we een concertje voor school, maar niet heel erg serieus.” Het ensemble kreeg echt vorm toen het ergens naar toe wilde werken. ,,We schreven ons in voor het Prinses Christina Concours met als insteek: waarom niet? We gingen ons voorbereiden en harder repeteren op het stuk dat we wilden spelen.”

Het kwartet moest een naam krijgen. ,,Dat was moeilijk. Je zoekt iets wat je gemeenschappelijk hebt: een plek van een ontmoeting bijvoorbeeld maar die was er niet echt. In een melige bui zagen we dat we dezelfde groene ogen hebben. En groen in het latijn is Viride, wat bovendien ook nog ‘krachtig en jeugdig’ betekent.”

Door het winnen van de tweede prijs op het Prinses Christina Concours kwam er meer aandacht en werd het kwartet gevraagd voor concerten. Met het ontvangen van de ‘Kersjesprijs’ werd het kwartet professioneel erkend. ,,We hebben veel te danken aan deze beurs. Kijk, in de talentenklas en op het conservatorium heb je nauwelijks kamermuzieklessen, die bovendien uit eigen zak vaak moeilijk te betalen zijn. Maar nu hebben we twee zomercursussen kunnen doen op het Orlando festival, en een op de Zeister muziekdagen.” Ze werden gecoacht door het Matagni Kwartet en het Dudok Kwartet. ,,Wat je dan leert is ontzettend breed. Het ‘Dudok’ leerde ons een hoop over muziektheorie en hoe je samen dingen instudeert. Ze deelden ook hun eigen ervaringen: over hoe zij dingen regelen en zelfs over wat te doen met ruzies binnen een kwartet.”

Koosje van Haeringen

Bonnema krijgt vioolles van Vera Beths, viooldocente Ilona Sie Dhian Ho doceert Heitzman en Kengen krijgt les van Peter Brunt. Is het voor een kwartet lastig of juist prettig als je les hebt van verschillende viooldocenten? ,,We zaten allemaal al bij Koosje van Haeringen die ons de basistechnieken heeft aangeleerd. Maar verschillende docenten is juist fijn. Je krijgt verschillende invalshoeken. Daardoor leer je extra van elkaar.”

Wat gaat de toekomst dit kwartet brengen? ,,We werken heel hard en we zijn net begonnen aan onze studie en weten niet precies wat de toekomst brengt. Belangrijk is dat je je niet vastlegt op een ding. Je weet nooit hoe het gaat lopen. Dus nu is het met ons kwartet Go with flow. Zo lang het goed gaat, is het leuk.” In 2019 trad het Viride Kwartet op in het Jagthuis in Nederhorst den Berg. www.viridekwartet.nl

Dit artikel las je gratis. Kun je het waarderen? Doneer!

Ruud Bos wil een ander plezier geven

Ruud Bos

Maar liefst zestig jaar zit componist, dirigent en pianist Ruud Bos in het vak. Hij componeerde muziek voor televisieseries als de ‘Fabeltjeskrant’ en ‘Zeg ‘ns Aaa’. Ook schreef hij talloze liedjes voor cabaretiers als Toon Hermans en Wim Sonneveld. Achter de geraniums zit Ruud Bos bepaald niet. Samen met musicalsterren Maaike Widdershoven en Tony Neef trekt hij door het land met het liedjesprogramma ‘Weet je nog wel 2’.

Ruud Bos (1936) heeft zelf deze krant benaderd om zijn zestigjarig jubileum onder de aandacht te brengen. ,,De focus in de showbusiness ligt meer op de uitvoerenden en niet zozeer op mensen achter de muziek, zoals ik. Zonder voedingsbodem kan een muziekartiest niet excelleren. Ik dacht: laat ik maar eens voor mezelf opkomen.”

Altijd door gewerkt

De energieke componist oogt beslist niet als een 83-jarige pensionado. ,,Ik heb altijd doorgewerkt. Gewoon omdat ik gevraagd werd en ik het leuk vind. Muziek is mijn passie en dat is bron die voortdurend doorgaat. Ik blijf er ook jong bij. Iedere oudere raad ik ook aan bezig te blijven. Iets te betekenen uit eigenbelang, en om een ander plezier te geven.”

Bos groeide op met muziek. Zijn vader was orkestleider in de studio’s van de omroep. ,,Ik heb veel geleerd van mijn vader. Hij was een geweldige klassieke pianist en speelde thuis graag Chopin en Rachmaninov. In de studio ging ik vaak luisteren naar orkesten die ik later persoonlijk leerde kennen en waar ík dan weer voor stond.”

Na de middelbare school ging Bos studeren aan het Conservatorium in Amsterdam maar zijn interesse voor lichte muziek werd daar niet op prijs gesteld. Hij voelde zich in zijn ontwikkeling afgeremd. ,,Ik ben toen naar Toonkunst Bussum gegaan. Dat was een fantastische muziekacademie waar ik vier jaar heb gestudeerd en mijn staatsdiploma A haalde. Dat was gelijkwaardig aan een conservatoriumdiploma. Ik kreeg daar alle ruimte en ik mocht bijvoorbeeld een suite componeren met moderne harmonieën en jazzelementen.”

Minjon

In 1955 ging de jonge pianist werken voor jeugdradio Minjon van de AVRO. ,,Daar werkte ik vier jaar onder andere samen met Joop Stokkermans en begeleidde ik artiesten. Ik kreeg routine in muziek maken en in optreden. Het officiële startpunt van mijn professionele carrière was 1959. Toen solliciteerde ik bij het Leidseplein cabaret van Jaap van de Merwe als pianist en werd ik aangenomen.”

Voor wie en waarvoor Bos muziek schreef is bijna te veelomvattend om op te noemen. Bijna 2000 liedjes en instrumentale werken staan op zijn naam. ,,In 1967 maakte ik kennis met Wim Sonneveld, voor wie ik verschillende liedjes schreef, net zoals voor Guus Vleugel en zijn cabaretgroep Lurelei en voor zijn eerste musical ‘De Stunt’.” Andere namen passeren de revue: Toon Hermans, Gerard Cox, André van Duin, Willem Nijholt en Joop van den Ende.  Opmerkelijk is dat hij ook muziek schreef voor attracties in de Efteling. ,,Ik zat nooit zonder werk omdat ik deel uit maakte van de ontwikkeling van de opkomst van tv, film en van de platenindustrie.”

In die zes decennia heeft hij met veel uitgesproken musici en eigenzinnige artiesten gewerkt. ,,Hoe ik met ze omga? Allereerst ga ik uit van de kracht en kwaliteiten van een ander en ik probeer die mensen te laten schitteren; hun begaafdheid tot uitdrukking te laten komen. Geef je bewondering om haar of zijn kwaliteiten, dan krijg je dat altijd terug.”

Marjan Berk

Behalve succes heeft de componist toch ook dieptepunten gekend. ,,Er zijn er wel een paar. Toen ik meewerkte aan de ‘Johnny en Rijk show’ kreeg ik letterlijk in de wandelgangen te horen dat ze mij niet meer nodig hadden. Niet commercieel genoeg was de reden.  Marjan Berk, mijn toenmalige vrouw, had gelijk toen ze zei: ‘Zie het maar als een compliment. Wat is commercieel? Alleen maar het publiek te willen behagen?’

Terug naar nu. In het liedjesprogramma ‘Weet je nog wel 2’ met Maaike Widdershoven en Tony Neef is de rode draad het Nederlands cabaret door de jaren heen. Liedjes van onder meer Robert Long, Drs. P, Hans Dorrestein, Adèle Bloemendaal en Jasperina de Jong passeren de revue. ,,Uit de Fabeltjeskrant klinkt ‘De Omgewaaide eik’. Een van de mooiste liedjes, dat wordt gezongen door Bor de wolf. Het ging over het milieu, in 1969 al! Dat je niet zomaar de bossen moet kappen. Iets wat nu nog actueel is.”

De slotvraag, waar hij het meest trots op is, vindt hij lastig te beantwoorden. ,,Als mensen je muziek beluisteren en dan zeggen: Heb jij dat ook gemaakt? Dat geeft mij de meeste voldoening. Die erkenning.”

Dit artikel lees je gratis. Wil je mij trakteren? Druk op de doneer knop!

Copyright © Dandelion by Pexeto