Teken dat je werk leeft

 “De Poëzieweek. Ik houd er niet zo erg van. Je hebt de Dag van de secretaresses, de Week van de lingerie en sinds een paar jaar de Week van de gedichten. Het is een beetje flauwekul. Het is net als bij de Nacht van de poëzie in Utrecht: mensen zijn er geweest en denken dat ze voor een jaar genoeg aan poëzie hebben gedaan. En dat is niet de juiste instelling. Je zou willen dat van poëzie het hele jaar door werd genoten. Je hebt liefhebbers die dan meer poëzie kopen van dichters die ze leuk vinden, maar of zo’n week effect heeft weet ik niet.”

Openbaringen

“Ik schijn inderdaad één van de meest gelezen dichters van Nederland te zijn. Mijn werk wordt veel gebruikt in rouwadvertenties. Het is een teken dat je werk leeft. Of je kunt leven van gedichten? Het is niet aan te raden voor een jong iemand om te besluiten om dichter te worden. Voor Dagblad van het Noorden schrijf ik elke week een stukje. Dat levert wat inkomen op. Het schrijven van gedichten is een onzekere productie. Je kunt niet zeggen: ik produceer elke twee jaar een bundel. Daar moet je niet op vertrouwen. Er is geen poëzie waar iemand meetbaar wijzer van wordt. Het is nooit zo dat je wereldschokkende openbaringen aantreft in gedichten. Daar is kunst ook niet voor bedoeld.”

Dood en narigheid

“Mijn stijl is in de loop van die veertig jaar wel wat veranderd, misschien wat serieuzer geworden. Je hoopt ook dat je zelf wat wijzer bent geworden. Dat het doorklinkt in de poëzie die je schrijft. Ik schreef veel over dood en narigheid, maar dat is een symptoom van de vergankelijkheid. Als je ouder wordt, word je daar meer van doordrongen. In het begin heb ik wel strakke vormen gehanteerd, met altijd het streven dat mensen mij konden begrijpen als ik iets schreef. Ik liet toen meer ironie toe in mijn werk, maar dat zorgde voor misverstanden bij lezers. Dat heb ik uitgebannen. Een politiek gedicht of over de actualiteit zou ik niet zo snel schrijven. Ik ben bezig met Zuid Europese Renaissancepoëzie van eeuwen geleden, dat is interessanter. Mijn poëzie wortelt daar meer in dan in deze eigen tijd. Ik neem er zelfs vertalingen van op in mijn bundels. Daaruit ga ik in Soest ook voordragen.”

SLAS (literaire club Soest) viert samen met dichter Jean Pierre Rawie op donderdag 29 januari de Nationale Gedichtendag. Tevens muziekoptreden Soester Meike van de Linde. Plaats: Theater Artishock. Eerder gepubliceerd in de Gooi- en Eemlander van 24 januari 2015

Vind je dit een goed artikel? Wil je mij steunen? Klik op doneren. [wpedon id=”1023”]