Schöne Magelone is een soap

Componist Johannes Brahms (1833-1863) had moeite met theatrale muziek. Een opera heeft hij nooit geschreven. De liederencyclus met verteller ‘Die Schöne Magelone op. 33’ is dan ook een opvallende compositie in zijn oeuvre. De reeks bestaat uit vijftien liederen en is gebaseerd op het romantische verhaal ‘Die Liebesgeschichte der schöne Magelone und des Grafen Peter von Provence’ van Ludwig Tieck (1773- 1853). Drie uitvoerenden van topklasse brengen deze muzikale voorstelling voor het voetlicht: mezzosopraan Karin Strobos, pianist Thomas Beijer en acteur Sieger Sloot.

Ridderroman

Thomas Beijer over de reden dat Brahms geen theatrale muziekcompositie schreef: ,,Hij schijnt gezegd te hebben ‘Twee dingen moet je nooit doen: trouwen en een opera schrijven.” Beide heeft hij dan ook niet gedaan, maar uit een wel degelijk aanwezig gevoel voor drama heeft hij het middeleeuwse liefdesverhaal van Magelone en Peter van Ludwig Tieck gebruikt. Tieck, een van de vroege schrijvers van de Romantiek, baseerde zijn verhaal weer op een stichtelijk ridderroman uit 1527 van Veit Warbeck.

Graaf Peter van de Provence trekt de wijde wereld in en ontmoet tijdens een riddertoernooi in Napels prinses Magelone. Ze worden verliefd, maar haar vader wil niet dat zij met Peter trouwt. Samen vluchten ze weg. Magelone krijgt van Peter drie ringen die echter opeens gestolen worden door een raaf. In een bootje gaat hij achter de raaf aan. Hij verdwaalt en belandt in een rijk van een sultan. Die heeft een dochter, die verliefd wordt op Peter. Ook zij gaan ervandoor. Uiteindelijk komt Peter thuis en herenigt hij zich met Magelone.

Schöne Magelone

Pianist Beijer debuteerde vorig jaar als schrijver met de roman ‘Geen Jalapeños’. Hij ziet ‘Die Schöne Magelone’ als een middeleeuwse soap. ,,Het bevat allerlei liefdesverwikkelingen die door hun absurdistische wendingen een beetje lachwekkend aandoen. In het origineel is Peter een godvrezend man. Tieck heeft echter alle christelijke teksten eruit gelaten. Ten tijde van de Verlichting kon je daar ook niet meer mee aankomen.” Peter is geen stoere ridder. ,,Hij is nogal een slappeling. Als hij de weg kwijtraakt zwelgt hij de hele tijd in zelfmedelijden. Het is leuk dat hij een beetje een sul is, anders werd het een saai ridderverhaal.”

Sieger Sloot heeft de tekst bewerkt. ,,Hij heeft het hier en daar wat opgeklopt en voorzien van snedig commentaar. De vierde wand wordt ook doorbroken.” Het is een schoolvoorbeeld van romantische literatuur. ,,Romantischer krijg je het niet. Of het lijkt op Goethe’s ‘Werther’? Daar heeft het wel wat van weg, maar dit is echt meer amusement.”

‘Die Schöne Magelone’ van Johannes Brahms. Met Karin Strobos (mezzosopraan), Sieger Sloot (acteur) en Thomas Beijer (piano).  www.thomasbeijer.com