Camiel Boomsma ontvouwt muziek
- At augustus 20, 2020
- By Rudolf
- In Klassieke muziek
- 0
Pianist Camiel Boomsma zette zichzelf in 2013 op de kaart met buitengewone pianotranscripties van operacomponist Richard Wagner. Muziekkenners roemen zijn talent: hij speelt met veel gevoel, met diep poëtisch inzicht en heeft bovendien een uitstekende techniek. Boomsma heeft inmiddels verschillende albums op zijn naam staan. Zijn laatste ‘The Innermost Side – Unfold’ met muziek van Liszt en Schubert, is net uit.
De eerste twee muziekalbums van Camiel Boomsma (1990) zijn gewijd aan Wagner: ‘Transcriptions for piano’ (2015) en ‘Porazzi’ (2016). Deze muziek bracht hem op vele grote nationale en internationale podia. ,,Heel bewust probeer ik mijn carrière en mijn bestaan vorm te geven”, vertelt de jonge pianist. ,,Het is als je jong bent belangrijk dat je weet wat je doet en wat je bent. Voor mij is mijn bestaan als mens ook hetzelfde als musicus zijn.”
Schloss Elmau
Dat hij een succesvol pianist is geworden noemt hij een kwestie van geluk. ,,De voetballer Cruijff zei dat je geluk moet afdwingen. Ik mocht in 2018 in Schloss Elmau (Beieren) spelen. Dat is een prachtig prestigieus concertpodium in Duitsland. Ik had niet gedacht dat dit zo snel zou gebeuren. Op zo’n moment heb je geluk. Maar ik ben natuurlijk ook afhankelijk van anderen en mensen die helpen, die zorgen dat je de mogelijkheid krijgt om daar uitgenodigd te worden.”
De afgelopen jaren heeft Boomsma zijn repertoire verbreed. Bij het platenlabel Challence Records nam hij in 2017 het muziekalbum ‘Musings’ op, met sonates van Schubert en Chopin. De keuze voor de muziek komt voort uit zielsverwantschap. ,,Dat klinkt misschien wat zweverig, maar je voelt het als een muziekstuk je ziel aanspreekt.” Boomsma herkent de gevoeligheid van de componisten. ,, Schubert kende zichzelf goed. Hij was bescheiden maar geloofde dat hij grootse dingen kon doen. Dat heeft niks met arrogantie te maken. Dat voelde hij gewoon op een spiritueel niveau. Als pianist verleen je ook toegang tot diepere emoties.”
De manier waarop Boomsma tot diepere lagen van de muziek komt, is dat hij een gesprek aangaat met een stuk. ,,De muziekstukken worden voor mij bekende personen. Niet dat ze mij opleggen hoe ik moet spelen, maar alsof ik kan vragen: zal ik hier sneller spelen of juist langzamer? Een stuk wordt dan minder abstract als het vertrouwd is.”
Oberman
Op zijn nieuwste album ‘The Innermost Side – Unfold’ laat Boomsma wederom het diepste van zichzelf zien. ,,’The Innermost Side’ is een kapstokterm en is dus niet zo goed in woorden te vatten. ‘Unfold’ verwijst naar mijn streven de muziek zich te laten ontvouwen.” Naast werken als ‘Gretchen am Spinnrade’ en twee ‘Impromptus’ van Schubert is op ‘Unfold’ te beluisteren: ‘Vallée d’Obermann’ van Franz Liszt. De componist baseerde dit stuk op de roman ‘Oberman’ van de Franse schrijver Etienne-Pivert de Senancourt 1804). Hierin wordt in 91 brieven het relaas vertelt van de ongedurige jonge Oberman die tevergeefs zoekt naar de betekenis van het leven.
,,Dit stuk hoor je niet zo vaak en dat is onterecht. Je leert het stuk beter kennen door er veelvuldig naar te luisteren.” ‘Vallée’ is een vertelling met meerderen lagen. ,,Het reflecteert een wispelturig bestaan van een jonge man. De muziek klinkt alsof het uit het niets ontstaat en je hebt geen idee waar het naartoe zal gaan. Liszt schreef het, alsof maar een moment telde. Ter vergelijking is bijvoorbeeld de muziek van Chopin die juist duidelijk is. Heel logisch in opbouw en harmonieus van klank.” Met ‘Vallée’ moet je veel van jezelf laten zien. Het is een prachtig stuk.”
‘The Innermost Side on tour’ van Camiel Boomsma (piano) www.camielboomsma.com
Dit artikel lees je gratis. Vind je het leuk? Maak mij blij!
Vrijheid durf te nemen
- At mei 20, 2020
- By Rudolf
- In Klassieke muziek
- 0
Ze is pas achttien jaar, maar violiste Noa Wildschut heeft al een eigen manager en een contract bij het internationale platenlabel Warner. Naast het geven van concerten in binnen- en buitenland, pendelt ze op een neer van thuis in Hilversum naar Berlijn. Daar heeft ze een appartement en studeert ze aan de Hochschule für Musik Hanns Eisler bij Antje Weithaas. Deze zomer staat er onder andere een tournee op het programma met het Jeugdorkest Nederland. Wildschut soleert in het derde vioolconcert van Saint-Saëns. Op 7 augustus komt ze met orkest in openluchttheater Cabrio in Soest.
Noa Wildschut treedt al sinds haar zesde op en heeft concerten gegeven met bekende orkesten en musici. Viooldocenten die haar inspireerden en veel voor haar betekenen zijn Coosje Wijzenbeek, Vera Beths en de Duitse Antje Weithaas. Met veel plezier werkte ze samen met onder meer de violisten Janine Jansen en Anne-Sophie Mutter. Laatstgenoemde violiste zegt over Wildschut: ‘Zonder twijfel een muzikale belofte van haar generatie.’
Weithaas
De jonge violiste vindt dat ze bevoorrecht is om overal concerten te mogen geven, maar ze maakt zich niet heel erg druk om haar carrière. Eerder met haar ontwikkeling. ,,Officieel ga ik naar het tweede jaar van het Conservatorium van Amsterdam. Daarnaast heb ik sinds een jaar ook in Berlijn les van Antje Weithaas. Zij leert mij allerlei nieuwe manieren om naar muziek te kijken en mezelf te verbeteren; daar ben ik vooral mee bezig.”
Weithaas wil haar leerlingen met name bewustzijn bijbrengen wat ze spelen. ,,Als je speelt vraagt ze: wat wil je hiermee zeggen? Welk karakter wil je uitdrukken? Continu attendeert ze mij erop dat elke noot iets kan uitdrukken en een betekenis heeft. Dat is nieuw voor mij. Ik ben gewend veel meer te spelen vanuit mijn intuïtie en daar mijn vrijheid in te nemen. Hoe heb ik die intuïtie ontwikkeld? Lastige vraag. Het is een heel proces geweest. Op het podium wil ik mij zeker voelen, zodat ik een gevoel van vrijheid krijg en meer dingen durf. Dat ik iets spontaans kan doen en risico’s durf te nemen. Je kunt dat intuïtie noemen. Maar dat zekere gevoel bereik je vooral door je goed voor te bereiden, zodat je het ook weer los kunt laten.”
Vorig jaar verscheen de documentaire ‘A family quartet’ waarin zij, haar zus Avigal en haar ouders drie jaar lang gevolgd zijn door regisseur Simonka de Jong. Hierin lijkt Noa’s leven nogal eenzaam. ,,Het is heel bijzonder dat ons gezin en mijn leven zijn vastgelegd. Maar de film laat maar een deel van ons leven zien. Er zijn ook momenten gefilmd dat ik met vriendinnen uit eten ga en met het orkest naar het strand ga en lol trap. Die beelden hebben ze niet in de film gelaten, wat ik persoonlijk jammer vind. Dat is de keuze van de regisseuse en dat snap ik ook wel. Ze koos de muziek en ons gezin, en niet mijn vriendinnen. Het is een beetje dubbel gevoel, maar ik heb er geen spijt van dat ik heb meegewerkt.”
Avigal
Samen met het JON en dirigent Jurjen Hempel speelt Wildschut ‘Vioolconcert nr. 3 in b, opus 61’ van Camille Saint-Saëns. ,,Dat is een feestelijk concert. Het eerste deel begint zoals ik het noem trots, maar dat wil ik niet overdreven brengen. Er zitten virtuoze passages in en die wil ik juist fijnzinnig blijven spelen. Daarna krijg je een prachtig zangerig deel en het laatste is een feestje met lyrische passages. Als ik dat speel krijg ik een enorm blij gevoel. Cabrio in Soest is een buitenlocatie en dat vind ik zo leuk omdat de vogeltjes dan gaan reageren op de muziek. Dat geeft zo’n speciale dimensie.” Haar zus Avigal speelt als aanvoerster van de altviolen ook mee in het JON. ,,Eigenlijk is dit voor het eerst dat ik in deze vorm met haar samen speel. Heel bijzonder. Ook veel vrienden en vriendinnen die ik goed ken, zitten in het orkest. Het voelt voor mij dan heel gezellig op het podium.”
Het Jeugdorkest Nederland Zomertournee o.l.v. Jurjen Hempel met Noa Wildschut (viool) is van 31 juli tot en met 8 augustus 2019. 7 augustus treedt het JON op in openluchttheater Cabrio in Soest. Naast de derde symfonie van Saint-Saëns gaat in première van Trevor Grahl: ‘Brennendes Geheimnis’, een Novelle voor orkest, naar Stefan Zweig, en klinkt ‘Symfonie nr 4.’ van Pjotr Iljitsj Tsjaikovski. www.muziekzomer.nl.
Vind je dit artikel interessant? Je kunt mij steunen.
Johannette Zomer en Mike Boddé en de grote oversteek
- At mei 15, 2020
- By Rudolf
- In Klassieke muziek, Theaterconcert
- 0
In atelier Art to join in Kortenhoef lanceert sopraan Johannette Zomer een cross-over muziekprogramma in samenwerking met cabaretier Mike Boddé. Onder de titel ‘De grote oversteek’ brengen ze liederen en songs uit allerlei genres. Van barok tot jazz, van folk tot pop. Ze worden begeleid door percussionist Angelo van den Burg en contrabassist Marcel Booij.
De samenwerking tussen Zomer en Boddé ontstond als vanzelfsprekend. Johannette Zomer (1964): ,,Ik heb weleens opgetreden in het televisieprogramma ‘Podium Witteman’ en daar kom je natuurlijk Mike Boddé tegen. Toen ik bij een concert was van contrabassist Marcel Booij, die veel met Mike speelt, heb ik tegen Marcel gezegd: ‘Ik zou het zo leuk vinden een keer een cross-over muziekprogramma te maken met jou en Mike’. Marcel vroeg er toen percussionist Angelo van de Burg bij. Op een gegeven moment spraken we af en deden we een jamsessie en iedereen werd er blij van.” De zangeres heeft veel ontzag voor Boddé’s pianoprestaties. ,,Mike ziet zichzelf meer als muzikant dan als cabaretier. Ik heb dan ook voor hem gekozen vanwege zijn muzikaliteit en improvisatievermogen. Mike speelt veel jazz en dit concert met barokmuziek en luisterliedjes is voor hem dan ook een uitstapje.”
De grote oversteek
Sopraan Johannette Zomer heeft barokmuziek als specialisme. Liggen jazz en pop niet ver van haar comfortzone? ,,Nee, ik zing wel meer lichte muziek en jazz. Niet lang geleden heb ik opgetreden tijdens het Jazzfestival in Laren. Daar heb ik ook veel plezier in en ik krijg ook feedback van jazzspecialisten dat ik de plank niet missla. Zo wordt ook deze muziek je nieuwe comfortzone.”
Voor het muziekprogramma ‘De grote oversteek’ mocht ieder bandlid verzoeknummers indienen en uitproberen. ,,Het is echt cross-over; we steken over van het ene naar het andere genre. In het concert zit ook een verhaallijn. We gaan van klassiek barok-Europa naar Franse chansons, dan Nederlandse luisterliedjes en naar Engelse en Ierse folksongs. Vervolgens popsongs en dan steken we over naar Amerika. Mike zal een indianenlied zingen; een native Sunrise song. Langzaamaan komen we in New York en brengen we nummers uit ‘American Songbook’. Met ‘Schlummert ein’ van Bach sluiten we af. Zo laat op de avond is dat wel een toepasselijk lied. De meeste klassieke liederen zijn bewerkt en daar zit dan bijvoorbeeld een beat onder.”
De eerste twee concerten van ‘De grote oversteek’ vinden plaats in atelier Art to join van kunstenares Ingrid Jansen. Naast het geven van schilder- en tekencursussen exposeert ze haar eigen schilderingen van met name natuurtaferelen en stadsgezichten. Verder maakt ze, geïnspireerd op de muziek van percussionist Angelo van den Burg, ad hoc schilderijen. Deze samensmelting van muziek en beeldende kunst heet ‘Music in color’.
Popband U2
Johannette Zomer: ,,We zijn ontzettend blij dat we mogen optreden tussen de schilderijen van Ingrid. Ik vind het heel belangrijk dat meerdere zintuigen van mensen tegelijk worden geprikkeld. Dat gaat hier ook gebeuren. We treden met dit programma ook op in het Concertgebouw in Amsterdam. Dan zit je als bezoeker in een mooie zaal. Wij hebben leuke kleding aan en brengen het programma uiteraard zo perfect mogelijk. Maar als je tussen prachtige schilderijen zit en letterlijk de verfspetters op de grond kunt zien zitten, dan worden al je zintuigen veel meer geprikkeld.”
Enkele favoriete nummers uit het programma noemt Zomer zelf: ,,‘Bad’ van de popband U2 vind ik mooi; dat is zo’n krachtig lied. Ook zing ik graag het bekende ‘A cloris’ van de componist Reynaldo Hahn en dan wel op de klassieke manier.” Samen met Mike Boddé zingt zij het bekende ‘Bloemenduet’ uit de opera ‘Lakmé’ van Leó Delibes. ,, Normaal wordt dat gezongen door een sopraan en een mezzosopraan. Deze versie is dus een grapje. Wat ook heel prachtig is, is het lied ‘O quam mirabilis est’ van Hildegard van Bingen. Zij was een abdis uit de elfde eeuw die geestelijke liederen schreef. Als de jongens dat gaan spelen, kun je mij echt opvegen.”
‘De grote oversteek’ met Johannette Zomer (sopraan), Mike Boddé (piano), Angelo van den Burg (percussie) en Marcel Booij (contrabas). Was te zien in atelier Art to join in Kortenhoef op zaterdag 3 augustus 2019 (20.00 uur), 4 augustus (15.00 uur) en op 6/8 in het Concertgebouw Amsterdam. www.art-to-join.nl
Vond je dit artikel interessant? Steun mij!
Ciconia Consort viert 200 jaar Stille Nacht
- At augustus 12, 2019
- By Rudolf
- In Klassieke muziek, Theaterconcert
- 0
Stille Nacht
Het populaire kerstlied ‘Stille Nacht’ bestaat 200 jaar en is ontstaan in de stijlperiode Biedermeier. De Oostenrijkse priester Joseph Mohr schreef de tekst (1816) en Franz Gruber componeerde de muziek. Op eerste kerstdag 1818 werd het voor het eerst uitgevoerd in Oberndorf bij Salzburg. Het Ciconia Consort heeft rond Biedermeier en de verjaardag van ‘Stille Nacht’ een familiekerstconcert samengesteld. Het kerstlied in huiselijk sfeer staat hierin centraal met onder meer de onbekende ‘Pastoralmesse’ van Karl Kempter en instrumentale muziek van Sibelius, Dvořák en Max Reger.
Het Ciconia Consort uit Den Haag staat onder de muzikale leiding van Dick van Gasteren. Het orkest is opgericht in 2012 en bestaat uit zestien leden; veelal net afgestudeerde conservatoriumstudenten. Ze brengen vijf programma’s in zo’n 22 concerten per jaar. Meestal zijn dat concerten rond een thema, waarin plaats is voor onbekend klassiek repertoire.
Tijdens het Biedermeier kerstconcert geeft de dirigent uitleg over deze kunststroming. ,,De naam bestaat uit twee componenten: ‘Bieder’, dat zoiets betekent als ‘braaf en bescheiden’ en ‘Meier’, als een van de meest voorkomende namen in Oostenrijk en Duitsland, zoals Jansen in Nederland. Het was eigenlijk de brave-meneer-Jansen-stijl die een eigen leven ging leiden.”
Kerstboom
De Biedermeier-periode liep van 1814 tot 1848. Vanaf het jaar van het Congres van Wenen (na de Napoleontische oorlogen) tot het eerste revolutiejaar. ,,Biedermeier is een apolitieke stroming en dus heel erg naar binnen gekeerd. Men ging op zoek naar veiligheid en huiselijkheid. In die tijd werd het thuis musiceren belangrijk. Componisten als Schubert en Schumann componeerden veel liederen en andere werken die op één instrument thuis uitgevoerd werden. Kerst kreeg toen een seculiere component: niet meer het kindje Jezus staat centraal maar de kerstboom en de gezelligheid.”
Het familiekerstconcert begint met het eendelige strijkorkestwerk ‘Andante Festivo’ van Sibelius. ,,Ik heb het gevoelsmatig geprogrammeerd omdat het qua kerststemming overkomt. Ik had het idee: mensen komen van de kou naar binnen en krijgen dan een warme ‘muzikale bonbon’ voorgeschoteld.” Een ander werk dat zal klinken is de bekende ‘Strijkersserenade’ van Dvořák. ,,Dit stuk zal een verbinding leggen met de kerstliederen uit die tijd van componisten als Schumann en Schubert.”
Biedermeier
Max Reger heeft van zijn orgelwerk ‘Weihnachten opus 145’ een variatie geschreven voor strijkorkest. ,,Dat wordt een mooie inleiding voor de weinig gehoorde ‘Pastoralmesse’ van Karl Kempter (1819-1871). Deze mis is plaatselijk bekend in Augsburg. Het stuk heeft hele eenvoudige melodieën en is een juweeltje. Zo’n werk dat alleen daar gespeeld wordt op hele kleine orgeltjes in van die Duitse witte rococo-kerkjes. Het kerstlied ‘Stille Nacht’ voeren we zo authentiek mogelijk uit met alleen tenor, bariton en gitaar; ook heel toegankelijk en typisch Biedermeier.”
‘Biedermeier kerst, 200 jaar Stille Nacht’ met het Ciconia Consort o.l.v. Dick van Gasteren. Op donderdag 20 december 2018 uitgevoerd in de Grote Kerk in Naarden. Solisten: Wendeline van Houten (sopraan), Talitha van der Spek (alt), Jean-Léon Klostermann (tenor) en Nanco de Vries (bas-bariton). www.ciconiaconcsort.nl Dit artikel verscheen eerder in de Gooi- en eemlander.
Vind je het een goed artikel? Wil je me steunen? Klik op de Doneer button! Bedankt!
Wishful Singing en Finse kerstheksen
- At augustus 12, 2019
- By Rudolf
- In Klassieke muziek, Overigen
- 0
Het a capella damesensemble Wishful Singing wordt vergeleken met de Engelse zanggroep The King’s Singers. Een mooi compliment dat veel zegt over de capaciteiten van dit Nederlandse ensemble. Bekendheid kreeg het ensemble met optredens in televisieprogramma’s als Podium Witteman, Maestro en DWDD. Met Kerstmis in het verschiet verzorgen ze in samenwerking met The Amsterdam Consort een kerstconcerten onder ander in de Grote Kerk in Muiden.
Wishful Singing bestaat uit Indra van de Bilt (eerste alt), Marjolein Stots (tweede alt), Anne-Christine Wemekamp (eerste sopraan), Marjolein Verburg (mezzosopraan) en Maria Goetze (tweede sopraan). Het ensemble is opgericht in 2009. ,,We zongen al eerder met elkaar”, vertelt Maria Goetze. ,, We komen voort uit het Nationaal Jeugdkoor. Wishful Singing is ontstaan tijdens een zeilvakantie. Tijdens die vakantie was er geen wind. En als je niet kunt zeilen ga je je vervelen, dus gingen wij zingen! Na die zeilvakantie traden we een keer op en vervolgens werden we alsmaar ingehuurd voor optredens. We geven veel concerten in kamermuziekseries en treden ook vaak op in het buitenland, vooral Duitsland.”
King Singers
Een a capella ensemble van alleen maar vrouwen valt op in de wereld van klassieke muziek. ,,De vergelijking met The King’s Singers is echt een compliment. Ze zijn een groot voorbeeld voor ons. Ook zij hebben een breed repertoire. Van oude muziek naar modern klassiek tot en met volksmuziek en popmuziek als de Beatles.”
Goetze vertelt dat men soms denkt dat de samenzang van vijf vrouwen alleen maar hoog en etherisch klinkt. “We hebben een groot bereik. Onze lage alt kan heel laag zingen. Voor ons repertoire laten we speciaal muziek componeren of arrangeren. Oude muziek kun je vaak geschikt maken voor onze bezetting door een alt-sopraan-tenor-bas-arrangement een kwart omhoog te transponeren.”
Allen tezamen
Tijdens het kerstconcert in Muiden begeleidt The Amsterdam Consort de zanggroep. Dit ensemble speelt ook instrumentale werken zoals ‘Sonate in ecco’ van Biagio Marini en ‘Sopra la Morte Ferdinand III’ van Johan Heinrich Schmelzer.
,,Dit is niet alleen kamermuziek voor Kerstmis, maar het past wel in de kerstsfeer. Wij hebben twee a capella-blokjes, waarin we onder meer ‘Es ist ein Ros entsprungen’ van Michael Praetorius zingen en van Bach ‘Ich steh an deiner Krippen hier’. ‘Joulun neiet’ van Jussi Chydenius is een Fins kerstlied. Het is een stoer lied dat gaat over Finse kerstheksen. Heel leuk met tongbrekend Fins.
Met begeleiding van het kamermuziekorkest zingt Wishful Singing twee delen uit het ‘Gloria’ van Vivaldi. ,,Dit is waarschijnlijk de oorspronkelijke versie die Vivaldi componeerde voor een meisjeskoor in een weeshuis. In deze versie schreef hij de bas- en tenorpartij een octaaf hoger. Het klinkt heel sprankelend. We eindigen met z’n allen met een compilatie van kerstsongs. Ik zou zeggen: komt allen tezamen!”
Kerstconcert met Wishful Singing en The Amsterdam Consort. Zaterdag 22 december 2018 traden ze op in de Grote Kerk in Muiden voor: www.proefkamermuziek.nl Dit artikel verscheen eerder in de Gooi- en Eemlander.
Vind je het een goed artikel? Wil je me steunen? Klik op de Doneer button! Bedankt!
Van Poucke: musicus zijn is een mooi beroep
- At augustus 12, 2019
- By Rudolf
- In Klassieke muziek
- 0
Pianist Nicolas van Poucke heeft een veelzijdige concertpraktijk; van solorecitals tot kamermuziek en concerten met orkest. Deze recitals en concerten geven wat hectiek in zijn leven, maar minstens zo veel energie is hij kwijt aan de voorbereidingen. Bovendien is hij vader van een eenjarig dochtertje en is de tweede op komst. Van Poucke is door de Hilversumse Orkest Vereniging gevraagd om tijdens het najaarsconcert ‘Pianoconcert nrs.3’ van Ludwig van Beethoven te spelen. Een dramatisch stuk.
Nicolas van Poucke (1993) komt uit een muzikale familie. Zijn vader Cyrille was trompettist in de Radio Kamer Filharmonie en zijn zus Ella is een bekende celliste. ,,We maakten thuis allemaal muziek; dat was iets vanzelfsprekends. Zoiets als met z’n allen televisiekijken. Ik was als kind altijd in de veronderstelling dat anderen ook thuis muziek maakten. Toen ik bij vriendjes speelden was ik verbaasd als daar geen piano stond.”
Jan Wijn
Hij was zes jaar toen hij op pianoles ging. Hij bleek talent te hebben en zijn ouders stimuleerden hem meer te studeren. ,,Ik begon echt plezier in pianospelen te krijgen en het muziek maken werd een deel van mijzelf.” Van Poucke volgde al vrij snel jong-talentklassen aan verschillende conservatoria. Op dertienjarige leeftijd maakte hij zijn debuut in het Concertgebouw. Later ging hij studeren bij David Kuyken en Jan Wijn aan het Conservatorium in Amsterdam. Hij won verschillende muziekwedstrijden, waaronder in 2006 zowel het Prinses Christina Concours als het Steinway Internationaal Piano Concours. Inmiddels is hij een graag geziene gast op nationale en internationale concertpodia en treedt hij als kamermusicus veelvuldig op met leden van het Koninklijk Concertgebouworkest.
Collega-pianisten Hannes Minnaar, Thomas Beijer en Caspar Vos hebben ook solo gespeeld bij de Hilversumse Orkest Vereniging (HOV) en toevalligerwijs eveneens gestudeerd bij Jan Wijn. Toch levert één dezelfde docent heel verschillende pianisten af. ,,Jan kijkt heel erg naar de persoon. Iedereen heeft zijn eigen probleempjes met de muziek en hij weet hoe die moeten worden opgelost.” Volgens Van Poucke stopt je vorming als pianist niet na je studie. ,,Ik ben als pianist enorm beïnvloed door verschillende kamermuziekpartners. Ook ben ik gefascineerd door opnames van Cortot, Rachmaninoff, Rubinstein, Toscanini en Mengelberg. Verder ben ik gecoacht door Martha Argerich, Murray Perahia en Alfred Brendel. Van hen heb ik ook veel geleerd.”
Bij de HOV werkt hij samen met een hoogkwalitatief amateurorkest. ,,Ik heb al eerder met soortgelijke gezelschappen gewerkt. De sfeer met zo’n orkest is altijd vriendelijk. Deze mensen spelen voor hun plezier. Je krijgt als solist de kans meer te repeteren, maar het proces is ook langzaam. Zo’n samenwerking is voor mij heel waardevol en ik kan bepaalde werken extra grondig instuderen en in deze setting uitvoeren. Als ik uitgenodigd word om een werk ergens anders te spelen, heb ik het paraat.”
Vader
De jonge pianist is ruim een jaar geleden vader geworden. Zijn vriendin is ook musicus en speelt als violiste in het Concertgebouworkest. Het is niet onmogelijk dat later hun dochter ook de muziek in gaat. ,,Ze heeft genoeg muziek om haar heen. Ik zou haar zeker niet tegenhouden. Muzikant is een mooi beroep, maar je moet er veel voor opzij zetten. Het is geen negen tot vijf baan en het is ook niet voor iedereen geschikt. Het is een moeilijk maar fantastisch leven.
De HOV speelt op het najaarsconcert van Ludwig van Beethoven de ‘Ouverture Egmont, opus 84’ de ‘Symfonie nr. 1, opus 11’ van Felix Mendelssohn en met Van Poucke het ‘Pianoconcert nr.3 in c, opus 37’ ook van Beethoven. Dit werk is in 1800 gecomponeerd. ,,Beethoven heeft meerdere werken in de toonsoort c-klein geschreven zoals zijn ‘Vijfde symfonie’ en ‘Pianosonate Pathetique’. Zijn ‘Pianoconcert nr. 3’ is het enige pianoconcert dat in deze mineur toonsoort staat. Het is een meesterwerk. In het eerste deel verwijst het thema naar een pianoconcert van Mozart die ook in c-klein staat. Het stuk bevat drama, grote gebaren en vitaliteit, en in het laatste deel ook humor.”
Nicolas van Poucke speelde het najaarsconcert bij Hilversumse Orkest Vereniging op 4 november 2018. Dirigent: Paul van der Reijden. Locatie: Morgensterkerk in Hilversum. www.hilversumseorkestvereniging.nl Dit artikel verscheen eerder in de Gooi- en Eemlander
Vind je het een goed artikel? Wil je me steunen? Klik op de Doneer button! Bedankt!
Naarden heeft nieuw concertpodium: Bij Andreas
- At augustus 12, 2019
- By Rudolf
- In Klassieke muziek, Overigen
- 0
Naarden Vesting heeft sinds mei een nieuw concertpodium erbij gekregen: Bij Andreas. Het gebouw, de voormalige Andreaskerk aan de Turfpoortstraat, is door de Robert F. W. Bruinsma-stichting aangekocht. Deze organisatie ondersteunt jonge musici in hun muzikale ontwikkeling en biedt in Bij Andreas de ruimte concerten te geven en masterclasses te volgen.
Initiator van Bij Andreas is Hankie Bruinsma. Bruinsma komt oorspronkelijk ook uit de Vesting en haar gevoel voor muziek, voor zowel populaire als klassieke muziek kreeg ze van haar ouders mee. ,,Mijn vader was commissaris van de Bachvereniging, van de Matthäus Passion hier in Naarden. Als klein meisje kwam ik daardoor vaak in de Grote Kerk.” Ze verliet Naarden begin jaren zeventig toen ze, als jongste stewardess ooit, op negentiende jarige leeftijd ging werken bij Schreiner Airways en een half jaar later bij Martinair. Deze baan in de lucht combineerde ze later met die van mondhygiëniste.
Dordogne
Ze leerde haar man Robert Bruinsma kennen en samen vertrokken ze naar Frankrijk. ,,In de Dordogne bezaten we een kasteel met landgoed en bijgebouwen. Toen mijn man in 2005 overleed bleef ik het landgoed beheren. Drie jaar later begon ik daar pianoconcerten te organiseren. Dat was puur uit plezier om het landgoed te delen met de omgeving. Daar legde ik al de basis voor Bij Andreas.”
2015 was het jaar dat ze het landgoed verkocht terugkwam naar Nederland. Haar doel is de nalatenschap van haar man voort te zetten. ,,De insteek is: jong muziektalent een podium te bieden en waar nodig is een ruggensteuntje te geven. Ook bieden we een fysieke plek: kom bij ons spelen.”
Over de Andreaskerk vertelt Bruinsma dat die gebouwd is in 1895 door een groep afgescheiden ‘rechtzinnige’ protestanten. In 1969 ontplofte de kachel, wat enorm veel schade veroorzaakte aan het interieur. ,,Het overkoepelende orgaan van de kerk had geen geld om de kerk op te knappen. Overal zat roet. Het orgel was totaal verpest.”
Het orgel werd gesloopt en de kerk transformeerde uiteindelijk tot jeugdhuis voor kerkelijke doeleinden en kreeg de naam Andreashuis. ,,Het werd verhuurd voor feestjes en bijeenkomsten. Jarenlang is dit gebouw met beperkte middelen onderhouden.”
Bösendorfer
In 2015 nam Bruinsma het gebouw over. Het oude linoleum maakte plaats voor parket en vloerverwarming. De grote ramen hebben dubbele beglazing en gordijnen gekregen, het plafond is blauw geschilderd en de muren zijn wit. Een engel, een geschilderd fresco bovenin het koor, kijkt neer op twee vleugels: een Bösendorfer en een Steinway. ,,Met een prachtig team zijn we tweeënhalf jaar bezig geweest. Het gebouw heeft een uplift gekregen. Ja, het was een kostbare onderneming. Ik ben een pietje-precies en ik wil het graag mooi hebben. Ook wil ik het gebouw zeker stellen voor de toekomst.”
In Bij Andreas staan voor het najaar een aantal concerten en masterclasses gepland. Volgend jaar organiseert de stichting een muziekfestival: Het Internationaal Pianofestival Naarden. Waarom specifiek gekozen is voor een pianofestival is omdat Bruinsma zelf erg van pianomuziek houdt en op advies van de welbekende pianodocent Jan Wijn.
,,Via mijn contacten in Frankrijk heb ik hem leren kennen. Hij zit in ons Comité van aanbeveling en is een autoriteit op dit gebied. Er is zo vreselijk veel aanbod op kamermuziekgebied en het is fantastisch dat je juist kunt concentreren op pianomuziek.”
Meer informatie kijk op: www.bijandreas.nl Dit artikel verscheen eerder in de Gooi- en Eemlander.
Vind je dit een goed artikel? Wil je mij steunen? Klik op doneren: